لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 15
توحید افعالی
بقره: أَیُّهَا النّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمُ الَّذی خَلَقَکُمْ وَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ(21)الَّذی جَعَلَ لَکُمُ اْلأَرْضَ فِراشًا وَ السَّماءَ بِناءً وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقًا لَکُمْ فَلا تَجْعَلُوا لِلّهِ أَنْدادًا وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ(22)(( اى مردم، پروردگارتان را که شما، و کسانى را که پیش از شما بودهاند آفریده است، پرستش کنید؛ باشد که به تقوا گرایید. همان [خدایى] که زمین را براى شما فرشى [گسترده]، و آسمان را بنایى [افراشته] قرار داد؛ و از آسمان آبى فرود آورد؛ و بدان از میوهها رزقى براى شما بیرون آورد؛ پس براى خدا همتایانى قرار ندهید، در حالى که خود مىدانید.))
﴿ فَلا تَجْعَلُوا لِلّهِ أَنْدادًا وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ﴾: براساس آنچه در مقامات گفتیم اوست که فاعل جملگی افعال می باشد پس جز او شایسته عبادت نیست و شما نیز در انتساب افعال به او برایش شریک قرار ندهید حال که [فقط] اوست که شایسته عبادت می باشد پس شما نیز آگاهانه عبادت را به جا آورید.
پس زیرا عبادت آنها [یعنی کافران] برای [اسم] صانع است و رب آنها به صورت ((صنع)) تجلی یافته. که هر عابدی جز آنچه می شناسد نمی پرستد و هرکس خدا را نمی شناسد مگر به اندازه ای که از الوهیت در درون خودش احساس می کند و آنها [در درون خودشان] جز فاعل مختار چیزی نمی یابند پس او را عبادت می کنند و نهایت [و جزای ] این گونه عبادت ها رسیدن به بهشت است که برترین مرتبه عالم افعال می باشد.
﴿ الَّذی جَعَلَ لَکُمُ اْلأَرْضَ فِراشًا﴾ پس خداوند زمینهای نفوس آنان را آماده نموده و آسمانهای ارواح آنها را بر آن بنا نهاده و از آن آسمانها باران علم (( توحید افعالی)) بر آنان فرو ریخت و از زمین نفوس آنان درخت تسلیم و اعمال وطاعات و اخلاق حسنه رویابند تا به قلوب آنها میوه یقین و احوال ومقاماتی مانند صبور و شکر و توکل ارزانی دارد.
بقره:قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَمیعًا فَإِمّا یَأْتِیَنَّکُمْ مِنّی هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدایَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ(38)((فرمودیم: «جملگى از آن فرود آیید. پس اگر از جانب من شما را هدایتى رسد ، آنان که هدایتم را پیروى کنند بر ایشان بیمى نیست و غمگین نخواهند شد.))
﴿ قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَمیعًا﴾ : حضرت حق در قرآن امر اهبطوا را تکرار نموده است تا بفهماند که هبوط آدم به اراده او صورت پذیرفته و اگر اراده او نبود شیطان نمی توانست آنها را گمراه نماید و به همین جهت است که هبوط دادن را به خودش نسبت داده است نه به شیطان که سبب هبوط می باشد.
آل عمران:یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَأْکُلُوا الرِّبَوا أَضْعافًا مُضاعَفَةً وَ اتَّقُوا اللّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ(130)(( اى کسانى که ایمان آوردهاید، ربا را [با سود] چندین برابر مخورید، و از خدا پروا کنید، باشد که رستگار شوید.))
﴿ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَأْکُلُوا الرِّبَوا﴾ بدانید که جزاء رباخوار و کافر یکی است. پس از آن حذر کنید چرا که ربا آنگونه حجاب افعال الهی می گردد که کافر از معرفت صفات و ذات حق در حجاب است و[بدانید که] شخص محجوب خودش پذیرنده رحمت الهی نیست هر چند که آن رحمت بسیار زیاد باشد. پس این حجاب را به وسیله طاعت الهی و ترک مخالفش بردارید شاید که رحمت حق تعالی را دریابید.
آل عمران:وَ سارِعُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ اْلأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقینَ(133)(( و براى نیل به آمرزشى از پروردگار خود، و بهشتى که پهنایش [به قدر] آسمانها و زمین است [و] براى پرهیزگاران آماده شده است، بشتابید.))
﴿ وَ سارِعُوا إِلى﴾ یعنی به سوی ندیدن افعالتان بشتابید. چرا که سبب محجوب گشتن از مشاهده افعال حق گردیده است.
آل عمران:وَ الَّذینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَ لَمْ یُصِرُّوا عَلى ما فَعَلُوا وَ هُمْ یَعْلَمُونَ(135)أُولئِکَ جَزاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ جَنّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا اْلأَنْهارُ خالِدینَ فیها وَ نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلینَ(136)((و آنان که چون کار زشتى کنند، یا بر خود ستم روا دارند، خدا را به یاد مىآورند و براى گناهانشان آمرزش مىخواهند -و چه کسى جز خدا گناهان را مىآمرزد؟ و بر آنچه مرتکب شدهاند، با آنکه مىدانند [که گناه است]، پافشارى نمىکنند. آنان، پاداششان آمرزشى از جانب پروردگارشان، و بوستانهایى است که از زیر [درختان] آن جویبارها روان است. جاودانه در آن بمانند، و پاداش اهل عمل چه نیکوست.))
﴿ وَ الَّذینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً﴾ یعنی گناهان کبیره [منظور این است که] افعال خود را از قدرت خویش بداند.
﴿أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ﴾ حقوق خویش را به واسطه ارتکاب گناهان صغیره و دیدن خود در انجام افعال، تضییع نموده است.
﴿ ذَکَرُوا اللّهَ﴾ [منظور اینکه] انجام کارها را به واسطه قدرت حق الهی دانسته و از اینکه افعال را از خود ببیند بیزاری می جوید.
﴿ فَاسْتَغْفَرُوا﴾ [یعنی] ندیدن افعال خویش را می جوید که به منزله گناه برای اویند و برای همین منظور از حول و قوه خود بتری می جوید.
﴿وَ مَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ﴾ یعنی وجود افعال را.
﴿ إِلاَّ اللّهُ﴾ یعنی بدانید که آمرزنده ای جزا وجود ندارد.
﴿ وَ لَمْ یُصِرُّوا عَلى ما فَعَلُوا﴾ در حالت غفلت و ظهور نفسشان. [به عبارت دیگر] در نسبت دادن افعال به خود توبه کرده و به سوی او باز می گردند.
﴿وَ هُمْ یَعْلَمُونَ﴾ که فعلی جز افعال الهی وجود ندارد.
﴿ وَ نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلینَ﴾ به اقتضاء توحید افعالی خویش.
تحقیق درمورد توحید افعالی
