لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 13
یکی از فلاسفه باستان تغییر و پیشرفت را به تیغی دو لبه تشبیه کرده است که بسیار آسیب‌رسان‌تر از حالات معمول خواهد بود. پیشرفت نیز چیزی نیست مگر تغییر وضع حاضر به سوی وضع مطلوب. فناوری‌های ارتباطی نیز با ظهور خود می‌توانند معایبی را در زمان استفاده همگانی از خود بروز دهند. اما گاه این معایب می‌تواند مشکلاتی بزرگتر از یک اشکال روزمره به‌وجود آورند، شاید چیزی شبیه اختلالات رفتاری.
اعتیاد یا عادت؟
استفاده زیاد از هر چیز موجب نوعی وابستگی و اینرسی در انسان می‌شود که تمایل انسان را برای ماندن در همان حالت توجیه می‌کند و نیز دلیلی برای ابقای هر شخصی در حالت قبلی خویش است. اما زیاد شدن این تمایل به بقای حالت قبل چندان مطلوب نیست و نوعی تحجر رفتاری را در فرد القا‌‌می‌کند که در شکل فناورانه آن می‌توان عادت به استفاده از وسایل الکترونیکی را یاد‌آور شد. اما برای بررسی نمونه‌های این عادات باید یک موضوع را تفکیک شده بررسی کرد. یعنی باید بدانیم تفاوت عادت با اعتیاد چیست؟ عادت به علاقه باقی‌ماندن در حالت انجام یک فعل گویند اما اعتیاد به اشتیاق افراطی به انجام یک فعل و نیاز به ماندن در آن حالت را گویند که در عادت جدایی از حالت معمول ممکن و در اعتیاد جدایی بعید است. از آنجا که قصد و امکان تفسیر لغوی این حالات را نداریم، در همین حد اکتفا می‌کنیم که اعتیاد (در اینجا اعتیاد به موبایل و بازی‌های رایانه‌ای) نوع افراطی عادت است.نکته: اینترنت بی‌شک بهترین دستاورد ارتباطی عصر حاضر است که توانسته نوع و ادبیات ارتباطات را تغییر داده و قطعا آن را بهبود بخشیده است. اما متاسفانه بسیاری به این پدیده دید منفی داشته و قصد سیاه‌نمایی آن را دارند که این جز زیان و پنهان‌شدن معایب و کارکردهای آن، سودی برای جامعه نخواهد داشت. ما نیز بر حسب وظیفه اطلاع‌رسانی خود در این مقاله قصد داریم به معایب این پدیده نیز نگاهی داشته باشیم. البته شکی نیست که ما همیشه طرفدار گسترش، آزاد‌سازی و سالم‌سازی فضای مجازی بوده و هستیم. حال چه این فضای مجازی ارتباطی اینترنت باشد چه پیام کوتاه و چه بازی‌های رایانه‌ای.
تلفنی که به ما چسبیده است
اگر روند رشد پدیده‌های ارتباطی را بخواهیم روی نمودار نشان دهیم، برای همه خطوطی با شیب حداکثر 30درجه می‌توانیم بکشیم. اما برای تلفن همراه باید خطی با شیب نزدیک به 90درجه رسم کنیم. این وسیله ارتباطی نه‌تنها در کشور ما، بلکه در هر کشوری که وارد شده، فصل جدیدی از ارتباطات را رقم زده و توانسته است به‌سرعت خود را در دل و جیب مخاطبان جای کند. اما گذشته از این‌که این وسیله خدمات بی‌شماری را ارائه می‌کند، اما معایبی نیز دارد که آن هم از موجبات استفاده زیاد آن است و نه استفاده عادی. متاسفانه این وسیله نیز اعتیاد‌آور است و نتایج مطالعات برخی محققان نشان می‌دهد بیشتر معتادان به موبایل از اعتماد به نفس پایینی برخوردارند.در گزارش ارائه شده در همایش اسلام و آسیب‌های اجتماعی این مطلب آمده بود: «بسیاری از معتادان به موبایل افرادی با اعتماد به‌نفس پایین و در روابط اجتماعی خود با مشکل مواجه هستند و نیز احساس می‌کنند که باید دایم با دیگران در تماس باشند.»متخصصان شرکت‌کننده در این همایش معتقدند بودند، خاموش کردن موبایل برای معتادان به موبایل، «اضطراب، حساسیت، اختلال خواب و حتی لرز، مشکلات گوارشی، پرخاشگری و واکنش‌هایی از این دست» را به‌همراه دارد.اعتیاد به موبایل تا حدی جدی است که شاخه‌های دیگری از آن منشعب شده است به نام «نوموفوبیا». ترس از دست دادن تلفن همراه را نوموفوبیا می‌گویند. بر اساس تحقیقات 53درصد از همه مشترکان تلفن همراه این مساله را تجربه کرده و برخی حاضر به خاموش کردن موبایل خود نیز نیستند. اما وابستگی به تجهیزات در دنیای مدرن امروز امری اجتناب‌ناپذیر است و نباید آن را بد دانست بلکه باید برای آن فرهنگ‌سازی کرد.
پیامی که چندان کوتاه نیست
پیام کوتاه به‌عنوان ساده‌ترین خدمات ارزش افزوده تلفن همراه به‌دلایلی مانند سادگی استفاده، در دسترس بودن و قیمت ارزان، بسیار مورد استفاده است و خود به‌تنهایی به رسانه‌ای فعال در سراسر دنیا تبدیل شده است. از جمله مواردی که می‌توان در میان معایب این سرویس ذکر کرد نمونه‌هایی است مانند: «صرف زمان بیش از حد برای نوشتن و خواندن پیام کوتاه»، «مشغله ذهنی»، «درگیری‌های ذهنی که موجب اختلالات در تمرکز می‌شود»، «جرو بحث و سوءتفاهم در جریان استفاده از پیام کوتاه»، همچنین «جایگزین کردن پیام کوتاه به‌عنوان یک ارتباط واقعی» و «کاسته شدن زمان تحصیل و کار در پی استفاده زیاد از پیام کوتاه» از دیگر نمونه اختلالات حاشیه‌ای این رسانه است.
اهمیت نه‌چندان کاذب
این وسیله برای بسیاری از ما نقش یک عضو خانواده را یافته است و اگر یک شب در کنار ما نباشد، اضطراب و فکرهای مختلف آرامش ما را سلب خواهند کرد. بر اساس نتایج یک بررسی، بیش از 40 درصد از مردم حاضر هستند کیف پول جیبی خود را از دست بدهند و در مقابل، تلفن‌همراه خود را حفظ کنند. براساس این بررسی 80درصد مخاطبان نیز بر این باور بودند که اگر تلفن‌همراه آنها مفقود شود، زندگی آنها مختل شده و نمی‌دانند چگونه می‌توانند به کار خود ادامه دهند و 65درصد از شرکت‌کنندگان در این بررسی علاوه بر شماره تلفن‌ها، آدرس و دیگر اطلاعات مربوط به اطرافیان خود را نیز در گوشی ذخیره می‌کنند.همچنین، 83درصد این افراد اعلام کرده‌اند که در گوشی خود تصاویر داشته، 51درصد فایل ویدئویی و 48درصد در تقویم دیجیتالی گوشی خود قرارهای ملاقات را ذخیره کرده‌اند و 40درصد نیز فایل‌های صوتی خود را از اینترنت و یا به‌صورت دستی از رایانه و یا سایر وسایل در گوشی خود ذخیره کرده‌اند.همچنین در یک بررسی بومی در کشورمان مشخص شده است که استفاده از تلفن همراه یکی از عوامل افزایش سن ازدواج جوانان بوده است، یعنی جوانانی که از تلفن همراه خود زیاد استفاده می‌کنند، به‌دلیل پر شدن قسمتی از خلاء عاطفی و ارتباطی، نیاز کمتری به ازدواج در خود حس می‌کنند.
بازی‌خورها عصبی نیستند
برخلاف آنچه تصور بسیاری بر آن است که کسانی که به‌صورت دایم با بازی های رایانه ای سرگرمند و در اصطلاح آنها را بازی‌خور می‌نامند، افراد عصبی و پرخاشگری نیستند و اگر از میان آنها کسی این گونه رفتارها را داشت ریشه آن را در شخصیت وراثتی او باید جستجو کرد.انجام بازی‌های تصویری (رایانه‌ای یا ویدئویی) برای ساعت‌های طولانی، گرچه ممکن است سلامت بازی‌کننده را از جنبه‌هایی مانند کم‌تحرکی مورد تهدید قرار دهد، اما بر طبق تحقیق اخیری که محققان استرالیایی انجام داده‌اند، آسیبی به توانایی‌های رفتار اجتماعی افراد وارد نمی‌کند و منجر به پدید آمدن افرادی منزوی، پرخاشگر و غیراجتماعی نمی‌شود. دانیل لوتون، استاد روانشناسی دانشگاه ویکتوریای استرالیا، در یک تحقیق که به‌صورت آنلاین و بر روی621جوان انجام داد، دریافت که 15درصد آنان را می‌توان به‌عنوان «بازی‌کنندگان بیمار» محسوب کرد که بیش از 50ساعت از اوقات خود را در طول هفته به بازی کردن سپری می‌کنند و تنها یک درصد آنها مشکلات رفتاری داشتند.
به گفته این محقق: «از نقطه نظر بالینی، اعتیاد به یک نوع بیماری روانی گفته می‌شود که همراه با عوارضی جدی و ماندگار است. اما در این موضوع خاص، به‌نظر نمی‌رسد کسانی که بازی می‌کنند، عوارضی مشابه معتادان به مواد مخدر، الکل یا شرط‌بندی داشته باشند.»بازی‌های رایانه‌ای که به یکی از پرمخاطب‌ترین جنبه‌های دنیای رایانه تبدیل شده‌اند، را براساس بازیکنان آنها به 2دسته تقسیم می‌کنیم: اول کسانی که بازی را صرفا برای سرگرمی انجام می‌دهند و دوم کسانی که بازی به نوعی با کار آنها در ارتباط است. از بین این دو گروه کسانی که هدف سرگرمی دارند بیشتر ممکن است دچار اختلالات این محیط شوند. که این به میزان استفاده و تفکیک نوع بازی براساس سن و شخصیت آنها دارد. اما گروه دوم به‌ندرت دچار عوارض حاد این محیط می‌شوند و حالات به‌وجود آمده در این افراد نیز به دلیل محیط کاری آنهاست و آنها نیز مانند سایر مشاغل دارای عوارض و سختی‌های کاری خاص خود هستند. اما بر کسی پوشیده نیست که پرداختن بیش از حد به بازی‌های رایانه‌ای در طولانی مدت موجب ایجاد شخصیتی متفاوت با اطرافیان و همسالان می‌شود که این شخصیت از دید اطرافیان ممکن است ناخوشایند باشد.در کودکان که هدف اصلی بازی‌سازها هستند به محض مشاهده عواملی مانند افت تحصیلی و ناهنجاری‌های جسمی باید آنها را از بازی‌ها کم‌کم فاصله داد و بر بازی‌های آنها نیز نظارت جدی داشت.
مقاله اثار سو تکنولوژی