ضمن تایید اقدام شما برای اینکه پساندازهای خود را از طریق بازار سرمایه به تولید مولد تبدیل کنید، بهاطلاع جنابعالی/ سرکار میرساند که بازار سرمایه در کنار بازدههای خوبی که در طی سالهای نسبتاً طولانی داشته است، متضمن ریسک نیز میباشد.
بنابراین، توصیههای زیر را درنظر داشته باشید و پس از آن اقدام به سرمایهگذاری کنید.
دانلود کارآموزی حسابداری سرمایهگذاریها در شرکت های سرمایهگذاری
در زیر به مختصری ازعناوین و چکیده آنچه شما در این فایل دریافت می کنید اشاره شده است :
چکیده:
این تحقیق به بررسی نحوه حسابداری سرمایهگذاریها در شرکتهای سرمایهگذاری پرداخته است که برای انجام این بررسی فصل اول تحقیق به سه بخش کلیات تحقیق، استانداردهای حسابداری سرمایهگذاریها در ایران و استانداردهای بینالمللی حسابداری تقسیم گردیده است.
بخش اول به ارائه تعاریف سرمایهگذاریها، نحوه تشکیل و طبقهبندی سرمایهگذاری و بیان هر آنچه که در زمینه حسابداری سرمایهگذاری لازم است پرداخته شده است.
بخش دوم شامل استاندارهای حسابداری ایران و نحوه ثبت و حسابداری این شرکتها است که با اجرای الزامات این استاندارد، مفاد استاندارد بینالمللی حسابداری شماره 25 با عنوان حسابداری سرمایهگذاریها نیز رعایت میشود.
در بخش سوم استاندارهای بینالمللی حسابداری و چگونگی حسابداری آنها و تفاوت اندکی که با استاندارد حسابداری ایران دارد بیان گردیده است.
استانداردهای حسابداری علاوه بر آنکه چگونگی حسابداری معاملات و رویدادهای مختلف را تعیین میکنند، موجب آثار اقتصادی نیز میشوند. استانداردهای حسابداری باید به نحوی تدوین و تنظیم شوند که هدفهای گزارشگری مالی را تأمین کنند. سرمایهگذاریها، داراییهایی هستند که عمدتاً بهمنظور کسب سود حاصل از نگهداری تحصیل میشود.
در تحقیق حاضر سعی گردیده هر جا که لازم است مسئلهای به عنوان یک مثال ذکر شود تا درک مطلب سادهتر و آسانتر گردد.
مقدمه:
امروزه اقتصاد و بازار سرمایه کشورها بدون حضور شرکتهای سرمایهگذاری که ابزار توسعه هستند مفهومی ندارد. شرکتهای سرمایهگذاری یکی از ابزارهای مهم و مفید در بازار سرمایه هستند، که نقش عمدهای در کارائی بازار سرمایه میتوانند ایفا نمایند. اینگونه شرکتها با جمعآوری پساندازهای کوچک مردم اقدام به تشکیل سرمایه در حجم بالا مینمایند و سپس اقدام به سرمایهگذاری در سهام شرکتهای گوناگون مینمایند و با این عمل خود ریسک سرمایهگذاری را برای سهامداران خود به حداقل میرسانند. از جمله تحولات اساسی در بخشهای ایران، ظهور شرکتهای سرمایهگذاری در عرصه اقتصادی ملی بوده است. این شرکتها به واسطه اثرگذاریهای بیشائبه خود رفتهرفته جایگاه مناسبی در بازار سرمایه پیدا کرده و نقش مثبتی در تجهیز منابع و تأمین مالی بنگاههای اقتصادی داشتهاند. هر چند بر اساس پارهای عوامل برونزا و تعاریف مربوط به اساسنامه آنها انحراف عملکردی از اصول موضوعه و سازگاریهای منطقی به واسطه پرداختن به سرمایهگذاریهای مستقیم مشاهده شده است، ولی اثر مصارف سرمایهگذاری این شرکتها معطوف به سرمایهگذاریهای مالی و در مجموعه بازار اوراق بهادار متمرکز شده است. این شرکتها در بخش تأمین مالی نهادهای اقتصادی نیز رفتهرفته سهم خود را افزایش دادهاند و از این رو در پارامترهای کلان اقتصادی از جمله اشتغال و تولید ملی نیز سهمهای شایستهای بدست آوردهاند. شرکتهای سرمایهگذاری از چند جهت میتوانند باعث افزایش کارائی بورس اوراق بهادار گردند. اول اینکه سرمایهگذاری شرکتهای سرمایهگذاری در سهام شرکتهای دیگر بهمنظور اداره و کنترل آنها باعث افزایش بازدهی و قیمت سهام آنها گردیده است و در نهایت باعث افزایش کارایی واحدهای فوق شده است. دوم اینکه، شرکتهای سرمایهگذاری در بورس با توجه به حجم مالی زیاد و سهام شرکتهای مختلفی که در اختیار دارند، میتوانند باعث ایجاد تعادل در عرضه و تقاضای سهام گردیده و مانع از نوسان کوتاهمدت قیمت سهام گردند. سوم اینکه شرکتهای سرمایهگذاری موجب مبانی مالکیت در بورس گردیده و میتوانند مردم را با هدایت در امر سرمایهگذاری بهینه، جذب بورس اوراق بهادار نمایند. چهارم اینکه شرکتهای سرمایهگذاری با توجه به تعداد اندک آنها در بورس، تأثیر زیادی بر پارامترهای عمده بورس از قبیل ارزش جاری سهام، حجم معاملات و شاخص قیمت سهام دارند. عملکرد شرکتهای سرمایهگذاری در بورس در چند ساله اخیر نشان میدهد که این شرکتها با توجه به توانائیهای بالقوهای که دارند در صورت فراهم شدن یک سری شرایط میتوانند نقش بهمراتب بالاتری در کارایی بورس اوراق بهادار ایفا نمایند.
نکته : فایلی که دریافت میکنید جدیدترین و کاملترین نسخه موجود از گزارش کارآموزی می باشد.
این فایل شامل : صفحه نخست ، فهرست مطالب و متن اصلی می باشد که با فرمت ( word ) در اختیار شما قرار می گیرد.
(فایل قابل ویرایش است )
تعداد صفحات : 100
فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:63
فهرست مطالب:
1- مقدمه
2- ادبیات تحقیق
1-2- سرمایهگذاری خارجی چیست؟
2-2- اشکال مختلف سرمایه گذاری خارجی
3-2- بررسی انگیزههای متفاوت در سرمایهگذاری خارجی
4-2-شرکتهای چند ملیتی حاملان اصلی FDI
1-4-2- مفهوم، شناخت و عملکرد شرکتهای چند ملیتی
2-4-2- چند ملیتیها و فرآیند توسعه کشورهای در حال توسعه
3- FDI در جهان
1-3- تاریخچه سرمایه گذاری خارجی
2-3- نمودارها
1-2-3- سهم کشورهای توسعه یافته
2-2-3- سهم کشورهای در حال توسعه در جریان ورودی FDI
4- FDI در ایران
1-4- تاریخچه سرمایهگذاری خارجی در ایران
2-4- فرایند و مراحل پذیرش سرمایهگذاری خارجی در ایران
3-4- بررسی مزیتهای موجود در ایران برای جذب سرمایه گذاری خارجی
4-4- بررسی مشکلات موجود بر سرمایهگذاری خارجی در ایران
5- نتیجهگیری
6- منابع
1- مقدمه:
سرمایهگذاری خارجی و اثرات مثبت و منفی آن بر روی اقتصاد کشور میزبان همواره مورد توجه برنامه ریزان اقتصادی کشورها بوده است. واضح است که برای شناخت بهترین اثر گذاری باید به شرایط موجود در کشورها پرداخت. کشورهای در حالت توسعه معمولا با مشکل کمبود سرمایه مواجه بودهاند. شرط توسعه یافتگی در این کشورها انباشت سرمایه بوده که متأسفانه توفیقی در آن نداشتهاند جریان سرمایههای خصوصی که دارای دو مولفه سرمایهگذاری مستقیم خارجی و استقراض از منابع خصوصی کشورها میباشد در کشورهای در حال توسعه در نوسان بوده است.
تا قبل از سال 1973 FDI سهم بیشتری را در بر میگرفته ولی پس از آن جریان سرمایه به سمت استقراض خارجی هدایت شد. اما به دلیل بحرانهای شدی ناشی از بازپرداخت آن از اواسط دهه 1980 جریان سرمایه مجددا به سمت FDI رفته و از آن به عنوان جانشینی برای استقراض و همچنین عامل مهمی در جهت تغییر استراتژیهای جایگزینی واردات به توسعه صادرات که تنها در یک اقتصاد باز مسیر است استفاده شد. بسیاری از پژوهندگان نیز بر این باورند که سرمایه گذاری مستقیم خارجی از لحاظ تأمین هر دو عنصر سرمایه و فناوری، تغییرات بوجود آمده در وضعیت اقتصادی بینالمللی، فناوری و مناسبات شرکتها با دولتها، نقش برتری را نسبت به تأثیرات نامطلوب استقراض خارجی دارد.
واضح است که یکی از دستاوردهای مهم سرمایهگذاری مستقیم خارجی ورود تکنولوژی به کشور میزبان بوده است و کشورهای در حال توسعه که تاکنون رویکردی درون نگر داشتهاند با بهرهگیری از رشد تکنولوژی به منظور حصول حداکثر کارایی و حداقل زیانهای جانبی فرصتی خواهند داشت تا به بازارهای جهانی دسترسی پیدا کرده و با حفظ منافع ملی خود حرکتهای مناسبتری را در روند توسعه یافتگی شان انجام دهند. جذب سرمایهگذاری خارجی علاوه بر انتقال تکنولوژی و مهارتهای مدیریتی بازاریابی را برای محصولات تولیدی میسر میسازد و با افزایش رقابت پذیری و صادرات کشور میتوان به رقابت جهانی پرداخت.
از اینرو در این تحقیق سعی شده است که به بررسی میزان سرمایهگذاری مستقیم خارجی در سطح جهان و پس از آن در ایران پرداخته و تأثیرات آن را مورد بررسی قرار دهیم.
2- ادبیات تحقیق
1-2- سرمایهگذاری خارجی چیست؟
با توجه به اینکه تعاریف متفاوتی از سرمایه گذاری خارجی (FI) وجود دارد قبل از ورود به بحث نظری در رابطه با سرمایهگذاری خارجی به بیان برداشتهای متفاوت در این مورد می پردازیم.
به طور کلی سرمایه به آن کالایی اطلاق می شود که بصورت بالقوه یا بالفعل مولد کالای اقتصادی دیگر باشد و چنانچه این سرمایه در کشور بیگانه توسط شرکتهای خصوصی و افراد حقیقی (غیر از کمکهای دولتی) بکار گرفته شود به عنوان «سرمایه گذاری خارجی» شناخته می شود.
در انواع سرمایهگذاریهای خارجی، سرمایهگذاری مستقیم خارجی (FDI) از اهمیت بیشتری برخوردار است. به این گونه که شخص سرمایهگذار علاوه بر انتقال سرمایه و دارایی خود در کشور میزبان تاثر قابل ملاحظهای بر مدیریت شرکت خارجی خواهد داشت. این نوع سرمایه گذاری شامل داد و ستد اولیه میان طرفین معامله و تمام داد و ستدهای متعاقب آن بین این افراد و سازمانهای وابسته میباشد که در این جا سرمایه گذار یک درجه مشخص نفوذ در مدیریت شرکت ساکن، در اقتصادی دیگر اعمال میکند.
صندوق بینالمللی پول (IMF) ، سرمایهگذاری مستقیم خارجی را به صورت زیر تعریف میکند: سرمایه گذاری مستقیم خارجی، سرمایهگذاری است که با هدف کسب منافع پایدار در کشوری به جز موطن فرد سرمایهگذار انجام می شود و هدف سرمایه گذار از این سرمایهگذاری آن است که در مدیریت بنگاه مربوطه نقش موثری داشته باشد.
به اعتقاد UNCTAD سرمایه گذاری مستقیم خارجی عبارتست از: سرمایهگذاری که مستلزم یک رابطه بلند مدت است و نشان دهنده منافع پایدار و کنترل واحد اقتصادی مقیم دیگر (سرمایه گذاری انجام شده در کشور میزبان به صورت شعبه فرعی بنگاه مادر) است.
واضح است که وجه تمیز FDI از سرمایهگذاریهای خارجی دیگر، لزوم نفوذ قابل توجه سرمایه گذار خارجی در مدیریت بنگاه است.
فارغ از معیار تمایز بین دو دوره «بلند مدت» و «کوتاه مدت» باید خاطر نشان کرد که از نقطه نظر تعریف دورههای زمانی مالی، بلند مدت بودن یکی از ویژگیهای مهم تبعی آن است چرا که "جستجوی منافع پایدار" و متعاقب آن "نفوذ و قدرت اعمال نظر در مدیریت" به طور تلویحی در یک فرایند سرمایهگذاری بلند مدت محتمل است ولی بلند مدت بودن وجه تمایز سرمایهگذاری مستقیم خارجی از سایر سرمایهگذاریها محسوب نمی شود.
2-2- اشکال مختلف سرمایهگذاری خارجی:
در جهان امروز شاهد اشکال مختلفی از جریانهای سرمایه هستیم. سرمایهگذاریهایی در قالب "سرمایهگذاری مستقیم خارجی (FDI)؛ سرمایهگذاری در اوراق بهادار (FPI) ؛ وامهای بانکی، اوراق قرضه و اوراق مشتقه شامل معامله جایگزینی ارزها؛ اختیار خرید سهم؛ معاملات سلف و بیمههای اتکایی.
آنچه در نوشتههای تحقیقی به چشم میخورد برتری سرمایهگذاری مستقیم خارجی از لحاظ دو عنصر سرمایه و فناوری است.
با ارتقاء سطح تکنولوژی طی دو دهه گذشته شاهد انتقال روز افزون سرمایه گذاریهای خارجی توسط سرمایه گذاران خارجی بویژه شرکتهای فراملیتی میباشیم که با هدف بالا بردن سطح رقابت پذیری و کسب سود بیشتر در مناطق مستعد و دارای مزیت انجام می گیرد به گونهای که حتی در هنگام رکود در کشور میزبان، این نوع سرمایهگذاری نه تنها از کشور خارج نمیشود بلکه در صورت فعالیت مطلوب، آن کشور را در جهت خروج از بحران و رکود یاری میدهد.
لازم به ذکر است که حجم بالایی از جریان FDI بیشتر توسط بخش خصوصی و در قالب شرکتهای چند ملیتی (MNCs) و شرکتهای فراملیتی (TNC) صورت گرفته و از آن به عنوان جریان خصوصی سرمایه یاد میگردد. FDI رابطه تنگاتنگی با فعالیت این شرکتها در سطح جهان داشته و متاثر از رفتار آنها است. اما همیشه اهداف دولتهای سرمایه پذیر با این شرکتها هم سو و یکسان نبود.
در گذشته کشورهای در حال توسعه این شرکتها را غارتگران منابع کشورشان قلمداد میکردند و تمایلی برای ورود FDI توسط این شرکتها نداشتند. اما در سالهای اخیر با روشن شدن نقش موثری که FDI میتواند در فرایند رشد و توسعه در کشورها بازی کند، نگرش این کشورها نسبت به آن تغییر کرده است.
سرمایه گذاری پرتفوی خارجی که در مقابل سرمایهگذاری مستقیم خارجی مطرح میگردند شامل سرمایهگذاریهایی است که توسط اشخاص حقیقی و حقوقی خارجی به صورت خرید اوراق بهادار یک موسسه و شرکت مالی صورت میگیرد و طی این فرایند، بدون اینکه شخص کنترلی بر سرمایه خود داشته باشد آن را در اختیار کشور میزبان قرار میدهد. بازدهی قطعی، نقدینگی بالا و کوتاه بودن دوره سرمایهگذاری، جذابیت خاص FPI برای سرمایه گذار است. اگرچه تجربه کشورهای جنوب شرق آسیا و امریکای جنوبی نشان میدهد که فراریت بالای FPI نمیتواند از نقطه نظر تامین منابع مالی خارجی، آن را به تکیه گاهی مطمئن برای کشور میزبان تبدیل نماید و در واقع ناگزیرند در انتخاب و گزینش منابع مالی خارج خود، وزن کمتری را به این نوع سرمایه گذاری اختصاص دهند. در مقابل شاهد آن هستیم که ورود FDI در طی 2000-1980 دلار کشورهای در حال توسعه تقریبا 30 برابر شده و از رقمی معادل 8263 میلیون دلار به 240167 میلیون دلار رسیده است، این روند در مقایسه با کل جریانهای مالی نشأت گرفته از موسسات بینالمللی غیر خصوصی که در این دوره صرفا با 2 برابر افزایش از رقمی معادل 42591 میلیون دلار به 79165 میلیون دلار رسیده است، نیاز به تامل بیشتری دارد (2001، UNCTAD).
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:58
فهرست مطالب:
1 تعریف شرکتهای سرمایهگذار خطرپذیر(VC Fund) 1
2 معرفی صندوق انجازات 6
3 نقش و جایگاه ثنارای در پروژه جذب سرمایه از صندوق انجازات 10
4 شرایط شرکتها برای جذب منابع مالی از صندوق انجازات و رویکرد شرکت ثنارای 11
5 توصیههای شرکت ثنارای به شرکتهای متقاضی جذب سرمایه 12
پیوست شماره1 (Due Diligence) 15
پیوست شماره 2 (روشهای تعیین ارزش سهام) 23
پیوست شماره 3 (مراحل انتخاب و معرفی شرکتها به صندوق انجازات توسط ثنارای) 31
پیوست شماره 4 (Business Plan) 36
1. تعریف شرکتهای سرمایهگذار خطرپذیر) (VC Fund
در کشورهای پیشرفته یکی از روشهای جذب سرمایه به صنایع در حال رشد، ایجاد نهادهای مالی با مشارکت سرمایهگذاران خصوصی است. گروهبندی این سرمایهگذاران خصوصی از شرکتهای بیمه، بانکها، صندوقهای بازنشستگی تا اشخاص حقیقی ادامه دارد. تصویر زیر زمان سرمایهگذاری این گونه نهادها را در مراحل رشد شرکتها نشان میدهد. عموماً VC ها در مراحل توسعه شرکتها اقدام به سرمایهگذاری مینمایند.
مراحل سرمایهگذاری در سازمانها
1.1. طبقهبندی سرمایهگذاری همگام با مراحل رشد در شرکتها
شرکتها در مراحل مختلف رشد خود نیاز به منابع مالی دارند که عبارتند از:
• Seed Capital ، سرمایه اولیه جهت شروع فعالیت و تبدیل ایده به یک محصول میباشد.
• Start Up، سرمایه مورد نیاز جهت ایجاد تولید نمونه محصول و شروع فعالیت تجاری است.
• Early Stage، سرمایه مورد نیاز جهت تولید انبوه و گسترش فروش شرکت است.
• Second Stage ، سرمایه مورد نیاز برای توسعه بازار و ورود به بازار بورس است.
1.2. شرایط سرمایهگذاری VCها
شرایط و مقاطع سرمایهگذاری VCها به شرح ذیل است :
VCها در مقاطعی از رشد سازمانی سرمایهگذاری میکنند که ایده اولیه تولید، تبدیل به محصولی قابل فروش شده و شرکت سرمایه پذیر دارای ساختار سازمانی جهت تحقق اهداف فروش و توسعه بازار باشد. (درحالیکه معمولا شرکتهایی به دنبال VC ها هستند، که در مراحل اولیه رشد قرار دارند.)
VC ها در شرکتهایی سرمایهگذاری میکنند که دارای رشد بالقوه یا پتانسیل رشدی بالاتر از متوسط صنعت باشند.
VCها در صنایعی سرمایهگذاری میکنند که رشد آنها از متوسط رشد صنایع دیگر بالاتر باشد.
VC ها به دلیل پذیرش خطر سرمایهگذاری، بازدهی بالایی را از آنها انتظار دارند به گونهای که دوره برگشت سرمایهگذاری ایشان بین 3 الی 7 سال باشد و ایشان بتوانند طی این مدت سرمایه خود را از شرکت سرمایهپذیر خارج نمایند.
روشهای پیشبینی برای خروج VC ها از سرمایهگذاریهای انجام شده عموما عرضه سهام در بورس اوراق بهادار ، ادغام یا فروش سهام به شرکتهای دیگر است.
سرمایهگذاران خطر پذیر معمولا بخشی از سهام و کنترل شرکت سرمایهپذیر را در اختیار خود نمیگیرند و از آن چشمپوشی میکنند.
VC ها عموما 20% الی 25% بازده سالیانه برای سرمایهگذاری خود انتظار دارند.
مبالغی که ایشان وارد یک شرکت میکنند بین 500 هزار الی 5 میلیون دلار میباشد.
بهطور کلی عوامل جذب VC ها به شرکتها ، عبارتند از:
تیم مدیریت و سوابق اجرایی درخشان آنان
بازار هدف متمرکز (Niche Market) برای محصولات شرکت و حضور موفق دراین بازار بهعنوان نفر اول
وجود برنامه مدون توسعه همراه با تخمین نیازهای مالی، انسانی
شناخت دقیق از بازار هدف
شناخت دقیق از رقبا و شیوه مقابله با آنان
1.3. مراحل جذب سرمایه
مراحل جذب سرمایه شامل موارد زیر است:
معرفی فرصتهای سرمایهگذاری
تهیه «برنامه کسب و کار»(BP)
ارزیابی توسط شرکت سرمایهگذار (توانایی تیم مدیریت، برنامه بازاریابی، محصولات، برنامه مالی)
ارزیابی ارزش سهام شرکت سرمایهپذیر و توافق بر شیوه حضور شرکت سرمایهگذار در شرکت سرمایهپذیر، میزان خرید سهام، مالکیت و مسائل حقوقی
فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:21
فهرست مطالب:
چکیده
مقدمه
انواع اختیارات سرمایه گذاری
1- اختیار انتظار یا تأخیر (Option to Wait or Option to Defer) :
2 – اختیار واگذاری (Option to Abandon):
3 – اختیار توسعه (Option to Expand):
4 – اختیار انعطاف(Flexibility Option) :
خصوصیات اختیارات سهام
فرضیات اختیارات سهام
1 – اختیار تأخیر در انجام سرمایه گذاری (Option to Wait)
2 – اختیار کاهش حجم سرمایه گذاری (Time – to – Build Option)
3 – اختیار توسعه عملیات (Option to expand)
4 – اختیار تعطیل موقت و بازگشایی مجدد (Option to Shut Down & Restart Operations)
5 – اختیار واگذاری (Option to Abadon)
6 – اختیار تغییر استفاده (Option to Switch use)
7 – اختیار رشد (Corporate Growih Options)
جمع بندی و پژوهش های آینده
پین دایک (1988) می گوید:
پینوشتها
چکیده
در دهه گذشته میلادی نظریه جدیدی در زمینه ارزیابی پروژه های سرمایهای ارایه گردیده است که در ایران هنوز شناخته شده نیست. این مقاله تلاشی است جهت ارایه این نظریه که به عنوان اختیارات سرمایه گذاری در داراییهای سرمایه ای (Real options) معروف گردیده است.
ابتدا با بررسی ادبیات بودجه بندی سرمایه ای نارسایی های نظریه های پیشین به بحث گرفته شده و به معرفی اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای که همانندی بسیار با اختیارات دارایی های مالی (سهام ) دارد می پردازیم. مهمترین اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای مانند اختیار انتظار (تأخیر) ، اختیار واگذاری، اختیار توسعه سرمایه گذاری و اختیار انعطاف پذیری مورد بحث قرار گرفته است. فرضیات زیر بنایی اختیارات سهام بررسی و همانندی های اختیار سهام و اختیارات سرمایه گذاری ها نیز ارائه شده است. یک مثال کلی از انواع اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای برای یک شرکت نفتی بحث و تجزیه و تحلیل شده است.
در پایان با اشاره به کارهای پژوهشی انجام شده در زمینه اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای سؤال هایی برای پژوهش های آتی ارایه گردیده است. آیا مدیران شرکت ها از وجود اختیارات سرمایه گذاری ها آگاهند؟ اگر چنین آگاهی وجود دارد در غیاب مدل های پیچیده ریاضی، آنها چگونه به ارزشیابی اختیارات می پردازند؟
واژههای کلیدی: اختیارات سرمایهگذاری در داراییهای سرمایهای، اختیار انتظار، اختیار واگذاری، بودجه بندی سرمایهای
* استادیار گروه حسابداری دانشگاه شهید چمران اهوا
مقدمه
نارضایتی فزاینده از روش های ارزیابی پروژه های سرمایه ای توسط دانشگاهیان و مدیران اجرایی توجهات را به شیوه های بودجه بندی سرمایه ای و روشهای تخصیص منابع جلب نموده است. بسیاری از تحقیقات بودجه بندی سرمایه ای بین نظریه و عمل فاصله نشان می دهند، بطور مثال به کریستی (1966) کلامر (1972) و پایک (1984) مراجعه کنید.
روش های متداول ارزیابی پروژههای سرمایه ای مثل ارزش فعلی خالص (NPV)و نرخ بازده داخلی (IRR) که به عنوان روش های پیشرفته ارزیابی پروژه های سرمایه ای شناخته شده اند انعطاف مدیریتی را در رابطه با تغییر تصمیمات به هنگام تغییر شرایط بازار در نظر نمی گیرند. روش های تنزیلی ارزیابی پروژههای سرمایه ای (DCF) براساس این فرض بنا گردیده اند که وقتی پروژه سرمایه ای پذیرفته شد باید آنرا تا آخر عمر مفیدش نگهداری کرد. و در حالی که در واقعیت ، شرایط اقتصادی و به دنبال آن نامعلومی 1 که سرمایه گذاری را احاطه نموده است در طول زمان تغییر می کند. در چنین شرایطی انتظارات مدیریت نیز در طول زمان تغییر می کند و همچنان که زمان می گذرد ورود اطلاعات جدید بخشی از نامعلومی اولیه شرایط بازار را برطرف می کند. بنابر این مدیریت مایل است برای مقابله با شرایط جدید در تصمیم اولیه خود تجدید نظر کند.
برخی دیگر از محققین در دهه 80 میلادی از روشهای تنزیلی پروژه های سرمایه ای بدلیل آن که شرایط استراتژیک را نادیده می گیرند به انتقاد پرداختند. عده ای از محققین نیز روشهای تنزیلی ارزیابی پروژههای سرمایهای (DCF) را روشهای ارزشیابی نادرست توصیف کرده اند زیرا که انعطاف مدیریتی را به حساب نمی آورند. تری جرجیس و می سن (1987) به عنوان یک راه حل پیشنهادی ، استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو و درخت تصمیم گیری که تجزیه و تحلیل تصمیمات مختلف را با توجه به وقایع آینده امکان پذیر می سازند. ارایه کرده اند. انعطاف مدیریتی را توانایی مدیریت در تغییر تصمیم اولیه خود در رابطه با یک پروژه سرمایه ای در آینده توصیف کرده اند. انعطاف مدیریتی در ادبیات جدید بودجه بندی سرمایه ای به اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای (Real Options) معروف گردیده اند.
کستر (1984) و مایرز (1984) پیشنهاد می کنند روشهای بودجه بندی سرمایه ای بهمنظور در برگیری ارزشهای اختیارات سرمایه گذاری که در هنگام تصمیم گیری در اغلب سرمایه ها نهفته اند بسط داده شوند.
در این مقاله به بررسی انواع اختیارات سرمایه گذاری ها و فرضیات و خصوصیات آنها می پردازیم و در پایان زمینه های تحقیق را با استفاده از نظریه های جدید ارزیابی سرمایه گذاری ها ارایه می دهیم.
اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای 2
پیشرفت اخیر در ادبیات بودجه بندی سرمایه ای موجب ارایه نظریه جدید اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایهای (Real options) شده است. این نظریه جدید افقی تازه پیش روی محققین و مدیران شرکت ها در زمینه بودجه بندی سرمایه ای گشوده است . اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای بر این اساس استوار است که در هنگام انجام سرمایهگذاری در داراییهای حقیقی مثل زمین ساختمان وماشینآلات اختیارات خاصی مشابه اختیارات دارایی های مالی (اختیار خرید و اختیار فروش سهام3 ) نهفته است.
بیر من واشمید (1988) اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای را انتخاب سرمایه گذار در هنگام سرمایهگذاری می دانند. آنها پروژه ای را دارای اختیار سرمایه گذاری تلقی می کنند که پس از قبول آن بتوان تصمیمات مهمی در رابطه با آن پروژه اتخاذ کرد که بر ارزشش تأثیر بگذارد. بریلی و مایرز (1996) اختیارات سرمایهگذاری در دارایی های سرمایه ای را حقی برای سرمایهگذاران می دانند که استفاده از آن موجب افزایش ارزش سرمایهگذاری در شرایط مطلوب ومحدود کردن زیان در شرایط نامطلوب می گردد.
وجود اختیارات سرمایه گذاریها موجب افزایش ارزش پروژههای سرمایهای میگردد. ارزش یک پروژه سرمایهای را در غیاب مدلهای پیچیدهای ارزشیابی اختیارات سرمایهگذاری شامل ارزش فعلی خالص پروژه که به شیوه معمول محاسبه می گردد به اضافه ارزش اختیارات سرمایه گذاری داشته اند.
ارزش فعلی خالص پروژه + ارزش اختیار سرمایه گذاری = ارزش پروژه
هر چه تعداد اینگونه اختیارات و نامعلومی استفاده از آنها بیشتر در نتیجه عامل دوم در رابطه بالا بزرگتر گشته در نهایت ارزش پروژه بزرگتر می گردد.
عوامل مؤثر در ارزش اختیارات سرمایه گذاری شامل برگشت ناپذیری4 ، عدم اطمینان و انتخاب زمانبندی سرمایهگذاری ها است. اغلب سرمایه گذاری ها دارای درجاتی از برگشت ناپذیری هستند، یعنی وقتی سرمایه گذاری انجام شد برگشت کل مبلغ اولیه سرمایه گذاری شده امکان پذیر نیست. عدم اطمینان ویژگی همة سرمایه گذاری هاست. دنیای ما دنیای نامعلومی است، بنابراین سرمایه گذاری ها با درجاتی از عدم اطمینان وقوع عایدات همراه اند. زمانبندی سرمایه گذاری ها به انتخاب زمان انجام سرمایه گذاری مربوط می گردد.معمولاً سرمایه گذار می تواند زمانبندی دلخواه سرمایه گذاری خود را تعیین کند. سه عامل یاد شده در بالا با تعامل با یکدیگر موجب ایجاد ارزش اختیارات سرمایه گذاری ها می گردند.