پیاز یکی از سبزیهای مهم و مشهور دنیا است . این سبزی در بیشتر نقاط دنیا کشت می شود . پیاز گیاه بومی جنوب غربی آسیا و احتمالا مربوط به ناحیه ای بین فلسطین و هندوستان و یا منطقه شرق مدیترانه می باشد . بعضی ایران را موطن اصلی پیاز می دانند ، از زمانهای بسیار قدیم پیاز کشت می شده است و مردم به خصوصیات این سبزی پی برده اند . تاریخچه استفاده از آن به عنوان غذا به زمانی می رسد که تاریخ نوشته شده است . کشور مصر به خاطر کاشت نوعی پیاز مشهور بوده است . کشت آن در این کشور با 5000 سال قبل از میلاد مسیح می رسد و در اهرام مصر پیاز کشف گردیده است . در نوشته رومیان و یونانیان مطالبی در مورد پیاز به چشم می خورد ، و نیز در کتاب مقدس مسیحیان از آن نام برده شده است . در قرآن کریم نیز به نام ( بصل ) از آن صحبت به میان آمده . پیاز یکی از موادی بود که قوم بنی اسرائیل در موقع مهاجرت از مصر در بیابانهای عربستان خواهان آن بودند .
کلمات کلیدی : مشخصات گیاه شناسی , گل, ساقه , ریشه , تاثیر طول مدت روشنایی , طبقه بندی پیازها , طبقه بندی بر اساس رنگ , طبقه بندی بر اساس شکل , نوع خاک و ساختمان خاک , اسیدیته خاک , کود, تکثیر و کاشت , کشت مستقیم بذر در محل اصلی , کشت مخلوط , جدول نتیجه آزمایشهای تمپسن وسمیت, وجین وسله شکنی, آبیاری, تنک کردن , مبارزه با علفهای هرز مزارع پیاز, جدول مبارزه شیمیایی با علف های هرز در مزارع پیاز, خوابانیدن برگ پیاز, خشک کردن, انبار کردن پیاز در زمستان, اهمیت غذایی, آفات, زیست شناسی, کنترل شیمیایی , کنترل بیولوژیک, طرز خسارت, بیماریهای پیاز, نشانه های بیماری , عامل بیماری, چرخه بیماری , مبارزه شیمیایی
بادام یکی از قدیمی ترین درختانی است که در مناطق سردسیری و نیمه سردسیری ایران کشت می شود. بعضی از دانشمندان گیاه شناس موطن اصلی بادام را به ایران نسبت می دهند. فرض بر این است که خواستگاه اصلی بادام منطقه وسیعی از ایران و تاجیکستان و افغانستان تا غرب پاکستان بوده که همراه کاروانها به فنیقیه و از آنجا به یونان و بعدها توسط یونانی ها به سایر بنادر دریای مدیترانه انتقال و انتشار یافته است قریب دویست سال است که بادام در نقاط مختلف حوزه مدیترانه از طریق هسته تکثیر شده و در اثر انتخاب طبیعی توده های مختلفی از بادام در نقاط مختلف جغرافیایی دنیا به وجود آمده و سازگار شده اند. به طور مثال توده بادام های اسفاکس در تونس طوری با طبیعت آنجا سازگار شده اند که نیازی به سرما نداشته و نیاز سرمایی را از بین خود حذف نموده اند به طور کلی می توان گفت بادام بومی نقاط گرم و خشک آسیای غربی بوده و امروزه کشت آن در اسپانیا ، ایتالیا ، ایران ،مراکش ، پرتغال ، یونان و ترکیه به طور وسیع معمول گردیده است . در دو دهه اخیر شاهد افزایش تولید بادام در آمریکا نیز هستیم امروزه آن کشور یکی از صادر کنندگان عمده این محصول به اروپا و سایر نقاط دنیا بوده و در سطح بین المللی ۴/۳ صادرات جهانی مغز بادام را در اختیار دارد .
فهرست :
مقدمه
بادام
مشخصات گیاه شناسی بادام
مشخصات ظاهری درخت بادام
انواع بادام
نیازهای اکولوژیکی بادام
فصل گلدهی
سال آوری
موارد عمده ای که باید در انتخاب ارقام در نظر گرفت
کاشت نهال
فصل کاشت
تراکم کاشت
شرایط اقلیمی
قدرت رشد درخت
کشت دیم
آفت ها و بیماریهای عمده درختان بادام
اهمیت اقتصادی بادام در ایران و جهان
مشکلات بادام کاری در ایران
عملیات قبل از احداث باغ
انتخاب زمین باغ
آماده سازی زمین
عملیات قبل از کاشت
عملیات در سطح زمین باغ پس از کاشت
خاک ورزی یا اصلاح خاک
برداشت
نوع بادام
انواع دیگر بادام
بادام زمینی
کاشت و پرورش دخت بادام هندی
ازدیاد درخت کاشو
کاشت درخت
ترکیبات شیمیایی
خواص دارویی
خواص بادام تلخ
روغن بادام
اسانس بادام تلخ
شکوفه و گل بادام
پوست میوه بادام
فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:107
پروژه فارغ التحصیلی دوره کارشناسی مهندسی نفت (بهره برداری از منابع نفت)
فهرست مطالب:
فصل اول – انواع روشهای ازدیاد برداشت نفت 4
روشهای مختلف ازدیاد برداشت از مخازن نفت5
تولید اولیه نفت 5
ازدیاد برداشت6
تحلیل8
برداشت از مخازن با توجه به انواع برداشت9
بررسی تزریق گاز به منابع نفتی کشور13
روند تزریق گاز در کشور14
ازدیاد برداشت با استفاده از تزریق گاز co2 به منابع نفتی16
تزریق دی اکسید کربن مخازن وچالشها17
کنترل عملیات ازدیاد برداشت18
تحلیل 18
ازدیاد برداشت با استفاده از تزریق هوا19
روش تزریق هوا و نگرانی ها21
ازدیاد برداشت از مخازن به روش شیمیایی22
انواع روشهای تزریق پلیمر22
شرایط لازم برای تزریق پلیمر23
نمونه هایی از تزریق موفق پلیمر24
1- میدان نفتی چاتورنارد ( فرانسه)24
2- میدان نفتی داجینگ ( چین)25
ازدیاد برداشت از مخازن به روش میکروبی28
شیوه های متداول استفاده از میکروبها در ازدیاد برداشت30
1- روش برون محل30
2- روش در محل30
مزایای اقتصادی این روش32
میادین نفتی لیسبون آرکانزاس باشوری33
پیشرفت تحقیقات و کاهش هزینه34
ازدیاد برداشت از مخازن به روش حرارتی 37
انواع روشهای حرارتی ازدیاد برداشت37
مکانیزم های تولید نفت در بازیافت حرارتی از مخزن38
ازدیاد برداشت از مخازن به روش تزریق بخار39
روش های تزریق بخار 39
شرایط لازم برای تزریق بخار آب40
نمونه های موفق از کاربرد روش حرارتی 41
ازدیاد برداشت از مخازن به روش احتراق درجا44
به کار گیری روش های ازدیاد برداشت نفت در ایالات متحده47
ضرورت تحقیقات در زمینه EOR49
بهره برداری بهینه از گازهای همراه میادین نفتی 51
1- گازهای همراه استحصال شده در استان خوزستان52
2- گازهای همراه استحصال شده در استان ایلام53
3- گازهای همراه استحصال شده در استان بوشهر54
4- گازهای همراه استحصال شده در استان لرستان54
5- گازهای همراه استحصال شده در استان کرمانشاه55
6 – گازهای همراه میادین نفتی دریایی55
نکته 58
فصل دوم – روش های دیگر ازدیاد برداشت نفت60
تزریق گاز ( یکی از روشهای ازدیاد برداشت)60
روشهای مختلف ازدیاد برداشت62
تزریق گاز غیر امتزاجی62
تزریق گاز هیدروکربوری62
جابجایی دوگانه نفت در مخازن نفتی اشباع شده از آب64
تزریق گاز غیرهیدروکربوری65
برخی از مسائل اصلی در مطالعات آزمایشگاهی تزریق گاز ازت66
تزریق هوا یا تزریق گاز ازت غیرخالص67
تزریق گاز امتزاجی68
تزریق آب توان یافته71
حفاری افقی و تجهیزات روزمینی 71
بهبود تجهیزات روزمینی 72
عملیات نمک زدایی72
کلیاتی درباره آب نمک موجود در نفت خام72
مشکل وجود آب نمک در نفت خام73
چگونه آب نمک را از نفت جدا می کنند؟74
سیستم ورودی یا نفت حاوی آب نمک78
سیستم آب79
سیستم نفت خروجی واحد تفکیک نمک82
ملاحضات عمومی درباره افتتاح و عملیات واحدهای جدا کننده نمک82
نتیجه گیری 84
فصل سوم – روشهای میکروبی 86
تولید پیوسته بیوسورفاکتانت از تجزیه کف87
مقدمه87
جامعه صنعت شیمیایی 200687
نشانه ها87
روشها و مواد91
روشهای تجربی – محیط و شرایط کشت91
طرح تجزیه پیوسته92
روش تحلیلی (فراکافتی)94
سورفکتین تجاری95
نتایج و تشریح مطالب96
تخمیر همگن پیوسته97
مقایسه ویژگی های رشد99
انتقال محصول در جای مناسب101
نتایج105
منابع و مآخذ106
مقدمه:
استفاده صحیح از منابع نفتی کشور، به منظور افزایش طول عمر آنها و برخورداری نسلهای آینده از این ذخایر خدادادی، ایجاب میکند تا با مدیریت صحیح این منابع آشنا شویم.. از نکات قابل توجه در مدیریت مخازن، اتخاذ روشهایی برای حفظ و صیانت مخزن، بالابردن راندمان تولید و سعی بر نگه داشتن آن در حد مطلوب در طول زمان میباشد.
در متن زیر سعی شده است تا ضمن آشنایی اجمالی با روشهای ازدیاد برداشت از مخازن نفتی، بستری برای انعکاس نظرات کارشناسان کشور به منظور ارائه راه حلهای مناسب در بهبود عملکرد مخازن نفتی ایجاد شود.
روشهای بهکار رفته جهت افزایش بازده عبارتند از :
*تزریق گاز
*تزریق آب
*تزریق متناوب آب و گاز
* روش حرارتی
* تزریق فوم و ژلهای پلیمری
* استفاده از مواد شیمیایی کاهشدهندة نیروی کشش سطحی
* استفاده از روش میکروبی(M.E.O.R.)
تزریق گاز: روش تزریق گاز به دو صورت امتزاجی و غیرامتزاجی صورت میگیرد. در روش امتزاجی، گاز طبیعی با افزودن ترکیبات هیدروکربنی میانی c2 تا c6 غنی میشود؛ بهطوری که بخش غنیشدة گاز تزریقی که در ابتدای کار تزریق میگردد، با نفت مخزن امتزاج یافته و آن را از درون خلل و فرج سنگ مخزن به طرف چاههای تولیدی هدایت میکند. راندمان افزایش بازیافت در این روش، بیشترین درصد را به خود اختصاص میدهد و اگر سنگ مخزن دارای خواص همگن و یکدست و تراوایی آن نیز مناسب باشد، به 65 تا 75 درصد حجم نفت باقیمانده، میتوان دست یافت.
در روش غیر امتزاجی، گاز به مخازن نفتی تزریق میگردد که این تزریق نسبتاً ارزان است و در تعدادی از مخازن نفتخیز خشکی و دریایی ایران اعمال میگردد. در این روش، گاز تزریقی در قسمت بالای مخزن متراکم میشود و فشار مخازن را افزایش میدهد و حرکت نفت را سهولت میبخشد.
باید توجه داشت که لزومی ندارد گاز تزریقی حتما از نوع ترکیبات هیدروکربنی باشد. در کشورهای صنعتی، از گازهای خروجی از تاسیسات بزرگ صنعتی که بخش اعظم آن را دیاکسیدکربن تشکیل میدهد، برای تزریق استفاده میشود. در این روش، حتی راندمان بالاتر از تزریق گازهای هیدروکربنی است و فواید زیستمحیطی نیز در پی دارد.
تزریق آب: در این روش، آب به عنوان عامل فشارافزایی به مخزن به کار برده میشود.
تزریق آب و گاز: از تزریق متناوب آب و گاز برای افزایش فشار در مخزن نیز میتوان سود جست. در مورد روش تزریق آب به مخزن نیز باید در استفاده از این روش کمال احتیاط را به کار برد. برخی کارشناسان اعتقاد دارند، بازده این روش مطلوب نیست، زیرا راندمان کار نهایتاً 35 درصد میباشد و اولویت در استفاده از روش تزریق گاز خواهد بود. تزریق آب بیشتر برای مخازن شنی کاربرد دارد و برای مخازن نفتی کشور که عمدتا شکافدار هستند نباید مورد استفاده قرار گیرد.
روش حرارتی: روشهای حرارتی معمولاً در بهرهبرداری از مخازنی که نفت آنها نسبتا سنگین است، به کار برده میشود و برای نفت خام با شاخص API بین 10 تا 20 کاربرد دارد. حرارتدادن به منظور کاستن گرانروی شامل تزریق آب داغ یا بخار به درون مخزن و یا ایجاد حرارت به کمک انرژی الکتریکی میباشد.
روش تزریق مواد شیمیایی و یا فوم: این روش به منظور کاهش نیروی کشش سطحی بین سنگ و سیال، با تنظیم نسبت تراوایی به گرانروی نفت مخزن, مورد استفاده قرار میگیرد. استفاده از روش تزریق فوم و مواد شیمیایی، به طور مثال در برخی از میادین نروژ به صورت آزمایشی با موفقیت انجام پذیرفته است.
روش میکروبی: استفاده از میکروبها جهت تولید گاز به منظور افزایش بازده و یا دفع موادی که باعث کاهش غلظت و گرانروی نفت و انتقال آسان آن به سمت چاههای تولیدی میشود، تحت روشی به نام MEOR انجام میشود. روشهای میکروبی از روشهای نوین افزایش بازده ذخایر به شمار میرود که این روش از جنبههای نوین کاربرد علوم بیوتکنولوژی در صنعت نفت میباشد
استفادة صحیح از منابع نفتی کشور، به منظور افزایش طول عمر آنها و برخورداری نسلهای آینده از این ذخایر خدادادی، ایجاب میکند تا با مدیریت صحیح این منابع آشنا شویم. از نکات قابل توجه در مدیریت مخازن، اتخاذ روشهایی برای حفظ و صیانت مخزن، بالابردن راندمان تولید و سعی بر نگه داشتن آن در حد مطلوب در طول زمان میباشد.
فصل اول
انواع روش های ازدیاد برداشت
روشهای مختلف ازدیاد برداشت از مخازن نفت
تولید اولیه (طبیعی) نفت :
مهمترین نیروهای موجود در مخازن که نفت به کمک آن بهطور طبیعی جریان مییابد، عبارتند از:
1- نیروی حاصل از فشار گاز حل شده در نفت .
2- نیروی حاصل از فشار گاز جمعشده در قسمت بالای کلاهک .
3- فشار هیدرواستاتیک سفرة آب مخزن که در زیر ستون نفت قرار گرفته است .
4- نیروی دیگری که برخی مخازن دارای ستون نفت بسیار مرتفع برای تولید طبیعی از آن بهره میبرند، نیروی ریزش ثقلی است.
سهم مشارکت هر یک از این نیروها در رانش نفت متفاوت است و به وضعیت ساختمانی و زمینشناسی سنگ مخزن و خواص فیزیکی و ترمودینامیکی سیالهای موجود در مخزن بستگی دارد. در مقابل این نیروها، نیروهای مخالفی سبب محبوس نگه داشتن یا ایجاد تنگنا در بازیابی نفت میشوند که مهمترین این نیروها، نیروی فشار موئینگی سنگ مخزن و نیروی اصطکاک حاصل از حرکت سیال در درون خلل و فرج سنگ مخزن تا ته چاه است. برای استحصال و بازیافت کامل نفت، باید چنان نیرویی در اعماق مخزن وجود داشته باشد که بتواند علاوه بر غلبه بر نیروهای مخالف، موجب رانش نفت به سمت بالا گردد.
ازدیاد برداشت :
کاهش و افت نیروهای موافق باعث میشود تا بازیافت نهایی کم شود. به همین دلیل از روشهایی تحت عنوان "روشهای ازدیاد برداشت" برای بالابردن تولید از مخزن نفتی استفاده میشود. معمولا 30 درصد از نفت بهطور طبیعی از مخزن برداشت میگردد و 70 درصد آن نیازمند بکارگیری برخی روشهای ازدیاد برداشت میباشد.
روشهای بهکار رفته جهت افزایش بازده عبارتند از :
1- تزریق گاز
2- تزریق آب
3- تزریق متناوب آب و گاز
4- روش حرارتی
5- تزریق فوم و ژلهای پلیمری
6- استفاده از مواد شیمیایی کاهشدهندة نیروی کشش سطحی
7- استفاده از روش میکروبی(M.E.O.R. )
1- تزریق گاز: روش تزریق گاز به دو صورت امتزاجی و غیرامتزاجی صورت میگیرد. در روش امتزاجی، گاز طبیعی با افزودن ترکیبات هیدروکربنی میانی c2 تا c6 غنی میشود؛ بهطوری که بخش غنیشدة گاز تزریقی که در ابتدای کار تزریق میگردد، با نفت مخزن امتزاج یافته و آن را از درون خلل و فرج سنگ مخزن به طرف چاههای تولیدی هدایت میکند. راندمان افزایش بازیافت در این روش، بیشترین درصد را به خود اختصاص میدهد و اگر سنگ مخزن دارای خواص همگن و یکدست و تراوایی آن نیز مناسب باشد، به 65 تا 75 درصد حجم نفت باقیمانده، میتوان دست یافت.
در روش غیر امتزاجی، گاز به مخازن نفتی تزریق میگردد که این تزریق نسبتاً ارزان است و در تعدادی از مخازن نفتخیز خشکی و دریایی ایران اعمال میگردد. در این روش، گاز تزریقی در قسمت بالای مخزن متراکم میشود و فشار مخازن را افزایش میدهد و حرکت نفت را سهولت میبخشد.
باید توجه داشت که لزومی ندارد گاز تزریقی حتما از نوع ترکیبات هیدروکربنی باشد. در کشورهای صنعتی، از گازهای خروجی از تاسیسات بزرگ صنعتی که بخش اعظم آن را دیاکسیدکربن تشکیل میدهد، برای تزریق استفاده میشود. در این روش، حتی راندمان بالاتر از تزریق گازهای هیدروکربنی است و فواید زیستمحیطی نیز در پی دارد.
2- تزریق آب: در این روش، آب به عنوان عامل فشارافزایی به مخزن به کار برده میشود.
3- تزریق آب و گاز: از تزریق متناوب آب و گاز برای افزایش فشار در مخزن نیز میتوان سود جست.
4- روش حرارتی: روشهای حرارتی معمولاً در بهرهبرداری از مخازنی که نفت آنها نسبتا سنگین است، به کار برده میشود و برای نفت خام با شاخص API بین 10 تا 20 کاربرد دارد. حرارتدادن به منظور کاستن گرانروی شامل تزریق آب داغ یا بخار به درون مخزن و یا ایجاد حرارت به کمک انرژی الکتریکی میباشد.
5و6- روش تزریق مواد شیمیایی و یا فوم: این روش به منظور کاهش نیروی کشش سطحی بین سنگ و سیال، با تنظیم نسبت تراوایی به گرانروی نفت مخزن, مورد استفاده قرار میگیرد. استفاده از روش تزریق فوم و مواد شیمیایی، به طور مثال در برخی از میادین نروژ به صورت آزمایشی با موفقیت انجام پذیرفته است.
7- روش میکروبی: استفاده از میکروبها جهت تولید گاز به منظور افزایش بازده و یا دفع موادی که باعث کاهش غلظت و گرانروی نفت و انتقال آسان آن به سمت چاههای تولیدی میشود، تحت روشی به نام MEOR انجام میشود. روشهای میکروبی از روشهای نوین افزایش بازده ذخایر به شمار میرود که این روش از جنبههای نوین کاربرد علوم بیوتکنولوژی در صنعت نفت میباشد.
تحلیل:
طبق بررسیهای انجام شده، متوسط سرعت کاهش تولید طبیعی از مخازن مناطق خشکی در کشور معادل 9 تا 11 درصد در سال است.
بدینترتیب برای حفظ سطح تولید، باید در هر سال تعدادی چاه جدید حفر نمود که این امر با توجه به هزینة بالای حفر هر چاه منطقی بهنظر نمیرسد. در نتیجه میباید این کاهش را با بازیافت ثانویه و بهکارگیری روشهای مناسب ازدیاد برداشت جبران نمود.
قبل از بهکارگیری این روش، باید مطالعات دقیقی بر روی مخزن صورت بپذیرد و سپس با توجه به نوع مخزن، روش مناسب برداشت آن به کار برده شود.
حدود 90 درصد از مخازن ایران از نوع شکافدار هستند و استخراج ثانویه از این مخازن کمتر از 30 درصد است. مخازن شکافدار عمدتاً مربوط به خشکی است و برخی از مخازن دریایی مانند جزیرة سیری، مخازن شنی هستند. با توجه به وجود مخازن گازی زیاد در کشور، میتوان از گاز برای ازدیاد برداشت از چاههای نفت سود جست.
همچنین تزریق گاز به مخازن باید حساب شده باشد، زیرا در غیر این صورت، تعادل دینامیکی چاه به هم میخورد و اگر تزریق گاز بهدرستی انجام نشود، ممکن است باعث رسوب مواد قیری و بستهشدن خللوفرج گردد. در صورت اتفاق این امر، مخازن برای همیشه غیر قابل استفاده خواهند شد. در مورد روش تزریق آب به مخزن نیز باید در استفاده از این روش کمال احتیاط را به کار برد. برخی کارشناسان اعتقاد دارند، بازده این روش مطلوب نیست، زیرا راندمان کار نهایتاً 35 درصد میباشد و اولویت در استفاده از روش تزریق گاز خواهد بود. تزریق آب بیشتر برای مخازن شنی کاربرد دارد و برای مخازن نفتی کشور که عمدتا شکافدار هستند نباید مورد استفاده قرار گیرد.
استفاده از مواد شیمیایی کاهشدهندة نیروی کشش سطحی به عنوان موضوعی با مخاطرات زیاد، ولی با ظرفیت فنی بالقوه بالا مطرح است. اگر چه مطالعات زیادی در جهان انجام پذیرفته است، ولی با توجه به شرایط کنونی قیمت نفت، استفاده از برخی مواد شیمیایی غیر اقتصادی میباشد.
روش میکروبی از نظر فنی نیاز به رشد بیشتر و طی مراحل تکمیلی خود دارد، اما در آینده به عنوان یک روش تاثیرگذار مطرح است. روش میکروبی درآینده از لحاظ هزینهای، میتواند قابل رقابت با سایر روشها باشد.
فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات:42
فهرست مطالب:
چکیده:
مقدمه:
گیاهشناسی:
ریشه:
ساقه:
برگ:
1) گروه برگهای انتهای ساقه:
گل آذین:
گلهای کل آذین بر دو نوعند:
2) گروه برگهای پای بوته:
3) گروه برگهای وسط ساقه:
الف) تیپ روغنی:
ب) تیپ آجیلی:
الف) زیر جنس آنویی:
ب) زیر جنس کیلییارس:
ج) زیر جنس دیواری کاتی:
د) زیر جنس فروکتیکوسی:
ارقام آفتابگردان:
تقسیم مواد فتوسنتزی و سنتز روغن
ذکر نکات زیر در تهیه غذاهای سرخ کردنی ضروری میباشد:
منابع:
چکیده:
آفتابگردان Helianthus annuus L. عضو خانواده بزرگ گیاهان گلدار بنام کاسنی است. و جزء دانههای روغنی است.
دانة روغنی جزء آن دسته از گیاهان است که ذخیره روغن فقط در بخش اندوختهای دانه صورت پذیرد و مقدار روغن دانه از 15 درصد کمتر نباشد. مهمترین مورد استفاده دانههای روغنی، استخراج و تصفیه روغن به منظور استفاده در تغذیه انسان است. از دیدگاه تغذیه، روغنهای گیاهی به دلیل داشتن مقادیر فراوانی از اسیدهای چرب اشباع نشده نظیر اسید چرب لینولئیک و اولئیک، چربیهای حیوانی برتری دارند.
هر چه مجموع این دو اسید چرب در روغن بیشتر باشد، این روغن برای تغذیه مناسبتر خواهد بود. اسید چرب اولئیک همبستگی مثبتی با افزایش درجه حرارت محیط در مرحله سنتز روغن دارد، در صورتی که این همبستگی برای اسید چرب لینولئیک منفی است. پس با افزایش عرض جغرافیایی درصد اسید چرب لینولئیک بیشتر شده در صورتی که از میزان اسید چرب اولئیک در روغن کاسته میشود. سنتز اسید چرب لینولئیک تحت شرایط آب و هوایی خنک در فصل برداشت افزایش مییابد، زیرا آنزیم سازندة اسید چرب مزبور در چنین شرایطی فعّال خواهد گشت.
روغن حاصل از آفتابگردانی که در مناطق معتدل رشد میکند معمولاً در مقایسه با روغنی که از آفتابگردان مناطق گرم بدست میآید، دارای اسید لینولئیک بیشتری است و 50 درصد تفاوت در اسید لینولئیک این دو نوع روغن گزارش شده است. (رابرتسون و موریسون 1977 ).
بنابراین با افزایش عرض جغرافیایی درصد اسید چرب لینولئیک بیشتر شده در صورتی که از میزان اسید چرب اولئیک کاسته میشود پس درصد اسید چرب اولئیک در مناطق اروپای شمالی، شمال آمریکا و کانادا همواره بیشتر از کشورهای مناطق استوا است.
اسید چرب اولئیک در مقابل حرارت پایدار بوده و میتواند در غذاهای سرخکردنی مصرف شود ولی اسید چرب لینولئیک در مقابل حرارت ناپایدار است و توصیه میشود در غذاهای غیر سرخکردنی مصرف شود.
مقدمه:
آفتابگردان، Helianthus annuus L. ، عضو خانوادهای بزرگ از گیاهان گلدار به نام تیرة کاسنی است که هر چند تعداد کمی از آنها از نظر اقتصادی دارای اهمیّت هستند، امّا در سراسر جهان مشاهده میشوند.
نام جنس Helianthus از واژة یونانی Helios به معنای آفتاب و anthos به معنای گل گرفته شده است. لینائوس این نام را بر این گیاه نهاد و عمر تنها گل آفتابگردانی که میشناخت، فقط یک فصل بود. موطن آفتابگردان احتمالاً جنوب غربی ایالات متحده، یعنی ناحیة مکزیکوست (Heiser 1976 ، Vranceanu 1974 )، و سرخپوستان این ناحیه ابتدا از بذر آن برای غذا استفاده میکردند. آفتابگردان جزء دانههای روغنی است. بر اساس تعریف، دانههای روغنی به آن دسته از گیاهان اطلاق میگردد که ذخیره روغن فقط در بخش اندوختهای دانه صورت پذیرفته و همچنین مقدار روغن در دانه کمتر از 15 درصد نباشد. ولی گیاهان روغنی به گیاهانی گفته میشود که ذخیره روغن و یا چربی در اندامهای مختلف گیاهی نظیر میوه، هسته، ریزوم و غیره صورت پذیرد.
مهمترین مورد استفادة دانههای روغنی، استخراج و تصفیه روغن به منظور استفاده در تغذیه انسان میباشد. از دیدگاه تغذیه، روغنهای گیاهی به دلیل داشتن مقادیر فراوانی از اسیدهای چرب اشباع نشده نظیر اسید چرب لینولئیک و اولئیک به چربیهای حیوانی برتری دارند. به عبارت دیگر اسیدهای چرب اشباع نشده بر مرغوبیّت روغن میافزایند.
در سال 1716 ، مردی انگلیسی به نام آرتور بانیان برای تولید روغن از بذر آفتابگردان امتیازی را به ثبت رساند و این اولین گزارش ثبت شده در اروپا از کاربرد بذر آفتابگردان بعنوان یک منبع روغن است. مضمون این امتیاز نشان میدهد که : از یک بذر انگلیسی میتوان روغن شیرینی استخراج کرد که مصارف زیادی برای همه اشخاص دستاندرکار در کارخانههای پشمبافی، برای رنگرزان، تولیدکنندگان لباسهای چرمی و غیره دارد. روغنی که بدینگونه مورد استفاده قرار میگیرد باید از بذر گلهایی بدست آید که معمولاً به نام آفتابگردانهایی از همه نوع اعم از آفتابگردان جفتی و منفرد شناخته میشود.
گیاهشناسی:
آفتابگردان اهلی یک گیاه یک سالة بلند، راست، بیشاخ و برگ، دارای اجزای بزرگ، با یک گل درشت طلایی است که بذرهای آن اغلب مصرف خوراکی دارد و به دلیل آن که حاوی روغن است، از آن روغنکشی میشود.
ریشه:
سیستم ریشة آفتابگردان محکم امّا اغلب سطحی است و هر چند ارتفاع ریشه اصلی میتواند تا 3 متر باشد اما قطر آن به سرعت از سطح خاک به پایین کاهش میدهد و از این رو برای نباتی که به رشد کامل رسیده، تکیهگاه امنی نیست.
این گیاه در محدودة زیریقه و در سطحالارض حاوی شبکه ریشه قوی افشان است این بخش حدود 50 الی 70 درصد بیوماس کل سیستم ریشه را شامل میگردد. در طول 6 – 5 هفته نخست، رشد ریشه اصلی به میزان ساقه و سپس کندتر است. زخمی شدن نوک ریشه، مانع نفوذ عمومی ریشه اصلی شده و در نتیجه رشد ریشه در جهت مانع به صورت افقی درمیآید. در اثر چنین وضعیتی مقاومت گیاه در مقابل تنشهای رطوبی کاهش خواهد یافت.
ریشة آفتابگردان به طور کلی به صورت پرزا رشد میکند و چون اکثر ریشهها نزدیک سطح زمین باقی میمانند وجین بسیار عمیق داخل ردیفی ممکن است بیشترین خسارت را به بار آورد. توسعه جانبی ریشههای افشان در یک بوته تکامل یافته میتواند تا شعاع 5/1 متری گسترش داشته باشد.
آفتابگردانهای پابلندی که به رشد کامل رسیدهاند، با وجود آنکه تودهای از ریشههای آنها معمولاً در ارتفاع 5/0-0 متری از سطح زمین (در زیر خاک) باقی میمانند، امّا ممکن است ریشههایی داشته باشند که تا عمق 5/ 2 متری نفوذ کند.
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)
تعداد صفحات:23
فهرست مطالب:
مقدمه
هدف
دامنه کاربرد
تعریف کارگاه
مراحل تهیه پسته
ویژگیهای بهداشتی کارگاه
رعایت نکات لازم برای جلوگیری از آلوده شدن پسته به سم آفلاتوکسین
پیشگفتار
آئین کار تهیه پسته از مرحله برداشت محصول تا بستهبندی که بوسیله کمیسیون فنی خشکبار تهیه و تدوین شده و در کمیسیون نهائی خشکبار مورد تأیید قرار گرفته و در سیودومین جلسه کمیته ملی صنایع غذائی و بستهبندی مورخ 62/7/9 تصویب و به استناد ماده یک ( قانون مواد الحاقی به قانون تأسیس مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران مصوب آذر ماه 1349) به عنوان آئین کار رسمی ایران منتشر میگردد .
برای حفظ همگامی و هماهنگی با پیشرفتهای ملی و جهانی صنایع و علوم استانداردها و آئین کارهای ایران در مواقع لزوم و یا در فواصل معین مورد تجدیدنظر قرار خواهند گرفت و هرگونه پیشنهادی که برای اصلاح یا تکمیل این استانداردها و آئین کارها برسد در هنگام تجدیدنظر در کمیسیون فنی مربوطه مورد توجه واقع خواهد شد .
بنابراین برای مراجعه به استانداردها و آئینکارهای ایران باید همواره از آخرین چاپ و تجدیدنظر آنها استفاده نمود .
در تهیه این آئین کار سعی بر آن بوده است که با توجه به نیازمندیهای خاص ایران حتیالمقدور میان روشهای معمول در این کشور و روشهای متداول در کشورهای دیگر هماهنگی ایجاد شود .
لذا با بررسی امکانات و مهارتهای موجود و اجرای آزمایشهای لازم آئین کار حاضر با استفاده از منابع زیر تهیه گردید :
1 ـ گزارشهای طرحهای ترویجی استانداردهای مناطق کرمان , اصفهان و یزد در مورد پسته .
2 ـ گزارش بررسی مسائل مربوط به آلودگی پستههای ایران به سم آفلاتوکسین دانشگاه اصفهان و مؤسسه بررسی آفات و بیماریهای گیاهی و بخش خصوصی .
3 ـ دکتر طباطبائی ـ پسته کاری در ایران از انتشارات دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران .
4 ـ وزارت کشاورزی 1360 گزارش کمیته برنامهریزی پسته .
5- processing of pistachio nuts by united states department of agriculture 1960
آئین کار تهیه پسته از مرحله برداشت محصول تا بستهبندی
مقدمه
پسته گیاهی است از خانواده Anacardiaceaa که گونه اهلی آن بنام Pistacia vera L میباشد . درخت پسته دو پایه بوده و چنانچه تلقیح نشود میوه مغز پیدا نکرده و پوک باقی میماند .
کشت درخت پسته در ایران از ازمنه قدیم مرسوم بوده و موطن اصلی آن آسیای صغیر میباشد گیاهی است که زمینهای شورهزار و گرمای زیاد را به خوبی تحمل مینماید .
مغز پسته یک ماده غنی از پروتئین و چربی و ویتامین و املاح است و به مقدار زیاد حاوی ویتامینهای A و B میباشد . و محصولی انرژیزا بشمار میآید . علاوه بر مغز پسته که خود یک منبع غذائی بشمار میآید سایر قسمتهای دیگر درخت پسته نیز از قبیل برگ پوست و همچنین پوست سبز خارجی میوه میتواند موارد استفاده درمانی و صنعتی داشته باشد .
مناطق مهم کشت پسته در ایران عبارتند از :
رفسنجان , کرمان , سیرجان , زرند , راور و شهر بابک که جمعأ 95 درصد سطح کشت را تشکیل میدهد و همچنین اردکان یزد , دامغان , قزوین , خراسان , بلوچستان , اصفهان و زرند ساوه . در ضمن در شمال شرقی خراسان نیز در مرز ایران و شوروی و افغانستان جنگلهای پسته به صورت خودرو وجود دارد که محصول آن ریز و غالبأ در شیرینی سازی به مصرف میرسد .