لعاب فلز

اختصاصی از یارا فایل لعاب فلز دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقالات ریخته گری  با فرمت           DOC           صفحات  24

  مقدمه

    پیشرفت صنعت لعاب مرهون عوامل متعددی است که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره نمود :

1 ) تولید ورق های سردنورد ویژه لعابکاری در دنیا و اخیراً در ایران .

2 ) استفاده از روش الکترواستاتیک و کاربرد لعاب به صورت لعاب ( خشک ) بدون نیاز به مراحل چربی زدایی .

3 ) کاربرد روز افزون تئوریهای علمی .

4 ) به ثمر نشستن تحقیقات محققین در واحدهای گوناگون و رو به گسترش لعابکاری .

5 ) تأسیس آکادمیهای مختلف آموزش لعابکاری و ایجاد زمینه های علمی آن در دانشگاه های مختلف دنیا و اخیراً در ایران .

     علاوه بر موارد فوق الذکر ، تأثیر عوامل اقتصادی را نیز بر صنعت لعابکاری نمی توان نادیده انگاشت ، چرا که امروزه تهیه ورق های مخصوص لعابکاری نسبت به گذشته سریع تر و با هزینه نازلتری صورت می گیرد و همچنین میزان اتلاف پودر لعاب و درصد ضایعات محصول در روش الکترواستاتیک بسیار ناچیز بوده و از طرفی میزان مصرف پودر در این روش بسیار کمتر از لعاب مصرفی در سایر روش ها می باشد و در کنار آن خطاهای فردی نیز به حداقل ممکن می رسد .

تحقیق درمورد لعاب و سفال و رنگ آمیزی آن 115 ص

اختصاصی از یارا فایل تحقیق درمورد لعاب و سفال و رنگ آمیزی آن 115 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 117

مقدمه

رنگ آمیزی در میان مردم فلات ایران سابقه ای دراز دارد. اگر اینک زمان شروع آن را (در گذشته‌ی دور) ندانیم و نتوانیم نخستین جماعتی از این فلات را که بکار رنگ آمیزی پرداخته اند بشناسیم. باری به این می توانیم توجه داشته باشیم که «گل اخرا»‌ی سرخ و زردی که در باستان که در باستان بکار تهیه‌ی ظروف سفالین می رفته، و یا گل تیره‌ای که از آن ظرف سفالی یکپارچه سیاه می ساخته اند چشم جماعات اولیه را با ظروف یکپارچه رنگین طبیعی آشنا کرده بوده است.

خاصه که با استفاده از آتش، ظروف گلی پخته به صورت سفال در می آمده و در مجاورت درجات مختلف حرارت آفتاب و آتش، کم رنگ و پررنگ می شده است و رنگ آمیزی نویی در برابر چشمان مردم قرار می گرفته و الهام بخش سلیقه ها می گردیده است.

شاید برخورد به گیاهانی که دارای مواد و مایعات رنگین بوده اند، یکی از وسائل رنگ آمیزی پاره ای از لوازم زندگانی (چون رنگین کردن بافته های اولیه) بوده باشد.

برخورد به خاک های معدنی «گچ و آهک» و همچنین گل اخرا قرمز که با آنها دیوار کومه ها را می آلودند، و آنها را سفید یا قرمز می‌نمودند، شاید که شروع رنگ آمیزی ای بوده باشد که دیرتر زمینه‌ی وسیعی یافته است.

چند زمان طول کشیده تا توفیقی در این راه حاصل شده معلوم نیست زیرا برخورد تصادفی به ماده‌ی رنگین گیاهی یا معدنی و دانستن اینکه عصاره‌ی گیاه «اوسکوتی» زرد لیمویی خوشرنگ به دست می دهد یا از برگ درخت «کول» رنگ مشکی روشن و از پوست تنه‌ی درخت گردو، رنگ مشکلی خوشرنگ به دست می آید، یا گیاهانی که بر سر خود قرمز دانه دارند و رنگ قرمز آنها در مجاورت هوا و آفتاب تیره می شود، و یا برخورد به سنگ منگنز و دریافت خاصیت رنگین آن که مخلوطش با آب و رسیدن گرما به آن، رنگ تیره ای به دست می دهد، قاعدتاً با دنیای آنروز وقت زیادی برای تجربه اندوختن لازم داشته است.

در فلات ایران، همه‌ی ظروف سفالین مکشوفه از نقاط باستانی (که دارای نقوش تیره هستند) با کمک سنگ منگنز منقش و مزین شده اند.

نقش بندی بر روی ظروف سفالین هنوز در بلوچستان معمول است و کوزه گران روستای «کلپورکان» از همین سنگ منگنز استفاده می‌کنند. تماس دائم با طبیعت اطراف و مدافعه بر روی مواد و امکاناتی که در حوالی محل سکنای جماعات بدوی وجود داشته، آدمی را برای توجه به خاصیت مواد، کنجکاو می کرده است.

برخورد آنان به براده های فلزات (که احیاناً در دسترس آنان بوده) چون مس، قلع و سرب، یا «کوبالت» (سنگ لاجورد) و سنگ چخماق و گوگرد، و اندیشمندی در اینکه براده ها را می توان با سنگ به صورت نرمی سائید و آنها را خمیر مایه کرده بکار برد، شاید برداشتهایی اولیه برای تهیه رنگ های لعابی باشد که در هزاره‌ی سوم پیش از میلاد در ایران زمین به ثمر رسیده است.

زنگار مس، رنگ سبز فیروزه ای میداده، سنگ چخماق و سرب، رنگی در زمینه‌ی زرد ایجاد می کرده، سرب و منگنز و سنگ چخماق،‌ رنگی قهوه ای ساخته است. این گیاه «اوشنان» که گیاه سرزمین های شوره‌زار و کویری است و به «زاج سیاه» یا سود معروف است از چه زمانی در کار لعاب سازی برای ظروف سفالی بکار گرفته شده است، معلوم نیست.

ظروف لعابی رنگین

در شروع به لعابکاری، و در مراحل ابتدائی گرچه قشری از لعاب روی سفال ها را می پوشانده است ولی بدیهی است که آشنایی به مراتب کم رنگی و پر رنگی رنگ های لعابی یا نتیجه‌ی ترکیب آنها (به کمک رنگ های معدنی) به تدریج و در طی زمانه‌ها دست داده است و بعلاوه، توجه به میزان حرارت لازم، خود عملی است که در گذشته معیاری نداشت و لعاب‌کاری روی تجزیه‌ی شخصی به آن توجه یافته و چه بسا که حرارت اندکی بیش از حد لزوم، سبب پر رنگ شدن، یا حرارت کمتری باعث خامی رنگ می شده است. بنابراین، رنگ های لعابی در آن زمان برحسب میزان تابش آتشی که اغلب، اختیار آن از عهده خارج می شد به دست می آمد و فقط توجه و مهارت لعابکار می‌توانست تا حدی از روی پیش‌بینی‌های به دست آمده از تجربه، رنگ‌های لعابی نزدیک به دلخوه را باعث شود.

بنابراین، می توان دریافت چه بسا که با در نظر داشتن نسبت اختلاط رنگ ها، بر اثر غفلت از میزان تابش آتش و توجه نداشتن به افزایش و یا کاهش هیمه‌های کوره، نتیجه‌ی کار، رضایت بخش نمی‌شده و چه بسا که بر حسب تصادف، رنگ های لعابی از کار، خوب در می آمده است.

علاوه بر پاره سفال هایی که در کشور ما یافت شده است می توان به پاره سفال های

دانلود تحقیق لعاب ها

اختصاصی از یارا فایل دانلود تحقیق لعاب ها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه :
لعاب قشر نازک شیشه ای یا شیشه مانند است که در فرآیند لعابکاری  بر سطوح بعضی اجسام سرامیکی پوشش داده می شود . اصطلاح لعاب گاهی به مخلوطی از مواد بصورت پودر یا سوسپانسیون آبی ، که برای اعمال بر روی بدنه سرامیکی توسط غوطه وری ، پاشش و غیره مهیا می شود ، نیز گفته می شود . بعد از عملیات حرارتی (پخت ) ، این مخلوط  زجاجی می شود و خواص مطلوب سطح بدنه آشکار می شود . لعاب همیشه در دمای کمتری نسبت به بدنه های سرامیکی ، به حالت خمیری و مذاب در می آید ، یعنی نقطه خمیری پائین تری دارد وقتی بدنه فلز باشد ، لعاب رجاجی روی آن لعاب پرسلانی یا لعاب فلز نامیده میشود . در این مورد جنس لعاب و بدنه تفاوت اساس دارد . بنابراین ، سطح مشترک بین لعاب و بدنه باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد .
لعاب در نتیجه ذوب کردن مخلوطی از سیلیکات ها در دماهای مختلف به وجود می آید . قدیمی ترین لعاب ها از دوغاب هایی درست می شدند که متشکل از سوسپانسیونی از ذرات رس در آب بودند و اغلب یک نمک یا خاکستر گداز آور به آن  افزوده می شد از 4000 تا 3100 سال قبل از میلاد ، ظروف لعابدار مات در مصر ساخته می شد . در حدود سال 900 میلادی ، لعابهای مات سفید حاوی اکسید قلع ، مات کننده توسط سفالگران اسلامی کشف و ساخته شد . در سال 1900 میلادی ، ساخت لعاب سرامیکی به عنوان یک هنر توسعه یافت ، تا اینکه در دهه اول قرن فوق « هرمان زگر» (Herman seger) تحقیقاتی در این زمینه انجام داد . این تحقیقات ادامه یافت تا اینکه اخیراً لعاب های بدون سرب نیز توسعه یافت .
در طراحی یک لعاب سرامیکی و مظروف دو نوع خاصیت عمومی راباید در نظر داشت . اولین خاصیت از این حقیقت ناشی می شود که لعاب باید به پایه اتصال پیدا کند . مواد لعاب باید بطور هموژن ذوب و در دمایی مناسب به شیشه ای گرانرو تبدیل شوند تفاوت بین بلورها و شیشه ها درچگونگی تشکیل شبکه فضایی آنهاست . برای جلوگیری از تغییر شکل بدنه  این دما باید با دمای پخت بدنه مساوی یاپائین تراز آن باشد . هنگام ذوب ، لعاب باید با بدنه واکنش دهد تا یک لایه ااتصالی بین آنها تشکیل شود .
هنگام سرد شدن ظروف پخته شده ، بدنه و لعاب منقبض می شوند . اگرضرایب انبساط لعاب و بدنه به اندازه کافی به هم نزدیک نباشند وتنش ها و کرنش های ایجاد شده باعث پرستدای شدن یا ترک برداشتن لعاب می شوند . انبساط حرارتی لعاب و بدنه باید نزدیک به یکدیگر باشند ، اما نه مساوی .
دومین گروه از خواص عمومی مهم ، با نوع کاربرد محصول مرتبط است . یک لعاب سرامیکی و مظروف میتواند باعث شود که بدنه در برابر نفوذ آب مقاوم تر ، از نظر مکانیکی قوی تر ، در برابر سایش و خراش مقاوم تر ، از نظر شیمیایی خنثی تر ، تمیز تر و از نظر زیبایی برای چشم و لمس کردن مناسب تر شود . تقریباً از تمامی لعاب های خارجی ، همگن صافی و سختی انتظار می رود .
لعابها پوشش هایی نازک و شفاف اند و معمولاً با ضخامت 15/0 تا 5/0 میلی متر بر روی بدنه سرامیک تشکیل می شوند . پس از ترکیب مواد خام ، این مخلوط را روی سطح سرامیک پهن می کنند و در دمای بالای کوره قرار می دهند . معمولاً در پرکردن منفذهای سرامیکها ، صاف و شفاف کردن و جهت بیشترکردن قدرت مکانیکی و مقاومت شیمیایی آنها و زیباتر ساختن ظاهر و پوشش سرامیکها از لعاب استفاه می کنند . همچنین این مواد جهت تناسب بخشیدن به بدنه های مختلف سرامیکی ، رسانیدن آنها به دماهای مختلف و ارائه خواص بسیار ویژه آنها که نشان دهنده تنوع بسیار لعابها هستند مورد نیاز می باشند .
لعابها شیشه های سیلیکاتی یا ترکیب شیمیایی نامعینی از سیلیک و سایر اکسیدها هستند . ساختار خاص شیشه را می توان بصورت شکستن ترتیبات منظم هندسی اتم ها توصیف نمود . این شیشه هنگام سرد و تبدیل شدن به جامد خصوصیات یک مایع را حفظ    می کند در تشکیل شیشه ، اتم های اکسیژن با اتم های  سایر عناصر پیوند می دهد و این پیوند بصورتی است که هر اتم اکسیژن فقط با دواتم دیگر تماس دارد و شکل سه بعدی را تشکیل می دهند که بجای پیوند لبه با لبه در گوشه ها به یکدیگر متصل می شوند . حداقل سه گوشه از این چند وجهی باید مشترک باشند . شمار اندکی از اکسیدها می توانند شیشه هایی از نوع    را تشکیل دهنداز اکسید سیلیکاو بور در لعابهای سرامیک معمولاً به عنوان سازنده های شیشه استفاده می شود . نقطه ذوب بالای سیلیکا توسط اکسیدهای فرار اصلی نظیر  و غیره کاهش می یابد و چگونگی لعاب تحت کنترل گل پاک ثابت کننده قرار دارد . لعابها شبکه بلوری متحد الشکلی ندارند و دارای خواص برابری هستند – ویژگیهای مشابه در جنبه های متفاوت ، خواص بصری خاص لعابها ، شفافیت ، انعکاس و غیره اصطلاحاً بدان دلیل است که ساختار آن بطور مداوم دچار اختلال شده و حدود و لبه های بلوری در فواصل منظمی آنها را قطع نمی کنند .


شامل 110 صفحه word

دانلود گزارش کارآموزی نقاشی و لعاب روی سفال با الهام از نقوش مقبره شیخ صفی الدین اردبیلی

اختصاصی از یارا فایل دانلود گزارش کارآموزی نقاشی و لعاب روی سفال با الهام از نقوش مقبره شیخ صفی الدین اردبیلی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

از آنجایی که سفال دوران صفویه کمتر بررسی شده اند لازم است که از زوایای مختلف این سفالها مورد بررسی قرارگیرند که از جمله می توان به نقوش و تناسب های رنگ اشاره کرد.آنچه که ساخته شده است در واقع برگرفته از نقوش و تناسب های رنگی سفالینه های دوران صفوی است که هدف این کار شناسایی و باز آفرینی ترکیب های زیبایی شناختی آن دوران است . نقش یکی از ظروف برگرفته از سنگ مزار محرابی مقبره شیخ صفی الدین اردبیلی و دیگری بخشی از تزئینات نورگیر قندیلخانه از این مجموعه می باشد.

تاریخچه سفال و لعاب در دوره صفوی

در اوایل قرن دهم هجری ، برابر قرن شانزدهم میلادی ، سلسله صفوی به حکومت رسید و سلسله ای قدرتمند بعد از نهصد سال سرنوشت کشور را به دست گرفت .

در این دوره شهرهای مختلف مانند تبریز ، قزوین و اصفهان به عنوان پایتخت انتخاب شدند . علاقه و توجه سلاطین این سلسله از جمله شاه عباس به هنرهای تجسمی و هنر سفالگری در خور توجه بوده .

نفوذ و تأثیر هنر سفالگری و ساخت بدل چینی و سلادن و سایر تولیدات کشور چین را در سراسر این دوره بر تولیدات داخلی نمی توان نادیده گرفت .

سفالگری دوره صفویه را از لحاظ فنی می توان به چند گروه تقسیم کرد :

1- ظروف کوباچی و ایزنیک

2- ظروف سفالین براق نقاشی شده ( طرح گل و مرغ )

3- ظروف سفالین سفید رنگ معروف به گامبرون

4- ظروف معروف سفید و آبی

5- ظروف رنگ آمیزی چند رنگ و تک رنگ ساخت کرمان ( سلادن )

ظروف کوباچی:

 نام آن از داغستان قفقاز گرفته شده زیرا تعداد زیادی از این ظروف در این محل یافت شده . بدنه این ظروف سفید و با رنگ سیاه ، قرمز ، قهوه ای ، سبز و آبی نقاشی شده و لعاب شفاف شیشه ای دارد.

ظروف ایزنیک :

معرف هنر سفالگری سرزمینهای تحت حکومت عثمانی است .زیباترین ظروف دوره عثمانی با لعاب سفید و نقوش متنوع و طرحهای زیبا در رنگهای متنوع ساخته شده است 

ظروف سفالین نقاشی شده براق :

 دارای بدنه صخیم و رنگ زرد مایل به سبز می باشد با نقوش انسان و حیوان روی آن .

 گامبرون نام قدیم بندر عباس است. این ظروف از نظر رنگ سفید و شفاف و نوع تزئینات
 ظروف زمینه سفید ( گامبرون ):

بسیار لطیف و به رنگ آبی و سیاه در زیر لعاب است.

ظروف سفید و آبی  اواخر دوره صفویه:

این نوع  آبی کم کم به لاجورد تبدیل شد. شهر کرمان و مشهد از مراکز ساخت این سفال می باشند.

 سفالینه سلادن:

 در دوره صفویه سفالینه جدیدی به نام سلادن در کارگاههای سفالسازی مهم ایران متداول می گردد. سفالینه سلادن نیز همانند ظروف آبی و سفید دوره صفویه به دو گروه تقسیم می شود:

گروه اول شامل ظروفی که تحت تأثیر ظروف سلادن چین ساخته شده و گروه دوم ظروفی که با ابتکار سفالگران ایرانی با نقوش و تزیین جدید در عصر صفوی رایج شده است.

سفالینه سلادن دارای بدنه ای سخت بوده و برنگ سبز تیره و روشن ساخته می شده از نظر تزیین به انواع گوناگون چون نقش قالب زده و برجسته تقسیم شده است.

طرحهایی چون اژدها ، عنقا ، ماهی ،ابرهای پیچیده و گل لوتوس که از موتیف های رایج چینی است در سفالینه های سلادن عهد صفوی به چشم می خورد و از نظر شکل نیز ظروف تا حدی شبیه ظروف ساخت چین می باشد.

گروه دوم سفالینه های سلادن از نظر تزیین با گروه اول متفاوت است . رنگ آن تیره و شکل آن عمومأ کاسه و بشقاب می باشد.

نوشته ها در روی لبه ظروف گاهی قسمتی از تزیین این سفالینه ها را تشکیل می دهد. در مورد مراکز ساخت ظروف سلادن به علت عدم بررسی های کافی اطلاع درستی در دست نیست ولی شهرهای کرمان ، سلطانیه ، اصفهان و بندر عباس از جمله نقاطی است که این نوع سفالینه ها در آنجا یافت شده است.

شامل 24 صفحه فایل word قابل ویرایش

لعاب و سفال و رنگ آمیزی آن

اختصاصی از یارا فایل لعاب و سفال و رنگ آمیزی آن دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

مقدمه

رنگ آمیزی در میان مردم فلات ایران سابقه ای دراز دارد. اگر اینک زمان شروع آن را (در گذشته‌ی دور) ندانیم و نتوانیم نخستین جماعتی از این فلات را که بکار رنگ آمیزی پرداخته اند بشناسیم. باری به این می توانیم توجه داشته باشیم که «گل اخرا»‌ی سرخ و زردی که در باستان که در باستان بکار تهیه‌ی ظروف سفالین می رفته، و یا گل تیره‌ای که از آن ظرف سفالی یکپارچه سیاه می ساخته اند چشم جماعات اولیه را با ظروف یکپارچه رنگین طبیعی آشنا کرده بوده است.

خاصه که با استفاده از آتش، ظروف گلی پخته به صورت سفال در می آمده و در مجاورت درجات مختلف حرارت آفتاب و آتش، کم رنگ و پررنگ می شده است و رنگ آمیزی نویی در برابر چشمان مردم قرار می گرفته و الهام بخش سلیقه ها می گردیده است.

شاید برخورد به گیاهانی که دارای مواد و مایعات رنگین بوده اند، یکی از وسائل رنگ آمیزی پاره ای از لوازم زندگانی (چون رنگین کردن بافته های اولیه) بوده باشد.

برخورد به خاک های معدنی «گچ و آهک» و همچنین گل اخرا قرمز که با آنها دیوار کومه ها را می آلودند، و آنها را سفید یا قرمز می‌نمودند، شاید که شروع رنگ آمیزی ای بوده باشد که دیرتر زمینه‌ی وسیعی یافته است.

چند زمان طول کشیده تا توفیقی در این راه حاصل شده معلوم نیست زیرا برخورد تصادفی به ماده‌ی رنگین گیاهی یا معدنی و دانستن اینکه عصاره‌ی گیاه «اوسکوتی» زرد لیمویی خوشرنگ به دست می دهد یا از برگ درخت «کول» رنگ مشکی روشن و از پوست تنه‌ی درخت گردو، رنگ مشکلی خوشرنگ به دست می آید، یا گیاهانی که بر سر خود قرمز دانه دارند و رنگ قرمز آنها در مجاورت هوا و آفتاب تیره می شود، و یا برخورد به سنگ منگنز و دریافت خاصیت رنگین آن که مخلوطش با آب و رسیدن گرما به آن، رنگ تیره ای به دست می دهد، قاعدتاً با دنیای آنروز وقت زیادی برای تجربه اندوختن لازم داشته است.

در فلات ایران، همه‌ی ظروف سفالین مکشوفه از نقاط باستانی (که دارای نقوش تیره هستند) با کمک سنگ منگنز منقش و مزین شده اند.

نقش بندی بر روی ظروف سفالین هنوز در بلوچستان معمول است و کوزه گران روستای «کلپورکان» از همین سنگ منگنز استفاده می‌کنند. تماس دائم با طبیعت اطراف و مدافعه بر روی مواد و امکاناتی که در حوالی محل سکنای جماعات بدوی وجود داشته، آدمی را برای توجه به خاصیت مواد، کنجکاو می کرده است.

برخورد آنان به براده های فلزات (که احیاناً در دسترس آنان بوده) چون مس، قلع و سرب، یا «کوبالت» (سنگ لاجورد) و سنگ چخماق و گوگرد، و اندیشمندی در اینکه براده ها را می توان با سنگ به صورت نرمی سائید و آنها را خمیر مایه کرده بکار برد، شاید برداشتهایی اولیه برای تهیه رنگ های لعابی باشد که در هزاره‌ی سوم پیش از میلاد در ایران زمین به ثمر رسیده است.

زنگار مس، رنگ سبز فیروزه ای میداده، سنگ چخماق و سرب، رنگی در زمینه‌ی زرد ایجاد می کرده، سرب و منگنز و سنگ چخماق،‌ رنگی قهوه ای ساخته است. این گیاه «اوشنان» که گیاه سرزمین های شوره‌زار و کویری است و به «زاج سیاه» یا سود معروف است از چه زمانی در کار لعاب سازی برای ظروف سفالی بکار گرفته شده است، معلوم نیست.