انسان نیز چنین است، اگر به آفات روحی و جسمی خود توجه نکند، عنصری خطرناک و آلوده خواهد شد و اگر همین انسان در محیطی مانند محیط اطلاعاتی و امنیتی که زمینه‌های آسیب شغلی در آن بیشتر فراهم است قرار گیرد ولی به آسیب‌ها و آفات توجه نداشته باشد با سرعت و شدت بیشتری به مرزهای آلودگی نزدیک خواهد شد.
سازمانهای امنیتی که مأموریت‌های خاص آن با پنهانکاری همراه است و برای اجرای ای مأموریت از ابزار و شیوه خاص پنهانکاری نیز استفاده می‌نمایند با آسیبهای پنهانی در درون و بیرون از سازمان مواجه هستند.
واقعیت این است که در تمام کشورها وجود سازمانهای اطلاعاتی، متضمن آرامش و حفاظت از منافع ملی در برابر مطامع و منافع بیگانگان است.
ساختار محرمانه چنین سازمان‌هایی و ارتباط تنگاتنگ آنها با نهادها، قدرت کارکردهایشان را متوجه نیروهای داخل نیز می‌کند. مهمترین نقش سازانهای اطلاعاتی و امنیتی پیاده‌سازی سیاست‌ها و اقدامات پنهان مربوط به حفظ امنیت ملی کشور می‌باشد (1)
بخاطر ویژگیهای دوگانه اقدامات پنهان که مخفی‌کاری و پیچیدگی اجرا می‌باشد، طبعاً افراد، ساختار و سازمانهای عادی کشور قادر به اجرای این مأموریتها نمی‌باشد لذا نقش سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی بعنوان یکی از ساختارهای مؤثر و کارآمد در حفظ امنیت ملی کشور بیش از پیش بارز می‌گردد.
حقیقت آن است که نوع شغل و ماهیت کار اطلاعاتی و کیفیت آن بنحوی است که در صورت وجود شرایط مناسب، زمینه انحراف، فساد و آسیب فی نفسه در نزد کارکنان براحتی مهیا می‌شود. طبعاً این دسته از انحرافات بصورت فردی و با انگیزه‌های شخصی صورت می‌گیرد. لذت به لحاظ ماهیت کار اطلاعاتی شناخت آسیبهای این مشاغل مهمتر از مشاغل دیگر است.
طبیعت انسان بسیار آسیب‌پذیر است و در مواردی که این مسئله به روان آدمی مربوط می‌شود آسیب‌پذیری افزایش پیدا می‌کند، حال اگر انسان در محیطی انباشته از زمینه‌های آسیب مانند سیستم اطلاعاتی قرار گیرد زودتر و آماده‌تر در مسیر آسیب‌پذیری قرار می‌گیرد.
نوع شغل، تعاملات موجود در کار، نقش ابزار اطلاعاتی، بروز شخصیت‌های کاذب، استفاده از احکام ثانویه پنهان و غیره در یک سازمان اطلاعاتی و امنیتی زمینه‌هایی برای آسیب‌پذیری نیروهاست.
بنابراین می‌توان گفت که یک نظام اطلاعاتی از ناحیه عوامل درون سازمانی و عوامل برون‌سازمانی در معرض آسیب قرار دارد.