پاورپوینت در مورد بازی درمانی
فرمت فایل: پاورپوینت
تعداد اسلاید: 39
تعریف بازی
یک فعالیت لذت بخش است که ضمن افزایش خود آگـاهی و قدرت ابراز وجود ، او را به سمت خود شکوفایی و خود کارآمدی سوق می دهد.
ویژگی های بازی
از درون برانگیخته می شود.
لذت بخش است.
آزادانه انتخاب می شود.
با وانمودسازی یا واقعیت گریزی همراه است.
ضرورت دارد که بازیکن به طور فعال در آن شرکت کند.
پاورپوینت بازی های آموزشی دوره پیش از دبستان
فرمت فایل: پاورپوینت
تعداد اسلاید: 27
uبازی و کودک
بازی برای کودکان بسیار مهم می باشد. به طوری که آن ها بیشترین ساعات بیداری خود را به بازی و فعالیت می پردازند.
کود کان زمان بازی را دوست داشته و این زمان را بر هر چیز دیگری مقدم می شمارند.
بازی موجب پرورش تفکر، تخیل، سرگرمی، لذت و مهم تر از همه یادگیری در کودک می گردد واو را با مفاهیم و دنیای پیرامون آشنا می سازد.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 16
مقدمه
ورزش های سنتی، بومی و محلی کشور ما علاوه بر آثار و مزیت های ورزشی از نظر علایق فرهنگی، هنری و گرایشات مردم مناطق مختلف کشور بهترین عامل تفریحات و سرگرمیهای مفرح و سالم و سازنده می باشند. بازی ها و ورزش های سنتی و محلی بخشی از میراث فرهنگی غیر مادی بشریت هستند، بنابراین شایسته آن هستند که به عنوان فرهنگ مردم حفظ و احیاء شوند. اگر در جامعه ای زمینه برای ایجاد و توسعه و گسترش روابط فرهنگ و ورزش به وجود نیاید، رابطه فرهنگ با ورزش در سطح ثابتی باقی خواهد ماند و هیچ یک از آن دو قادر نخواهند بود برای رشد معنوی دیگری چیزی عرضه کنند و در نتیجه به جای روابط اجتماعی منظم بین ورزش و فرهنگ نوعی بی نظمی و دگرگونی جایگزین آن خواهد شد هویت و سابقه
طبق تحقیقاتی که انجام شده است به طور میانگین 2/. درصد ورزشکاران کشور به ورزش های محلی و باستانی می پردازند که این رقم در میان انواع ورزش های رایج امروزی کمترین مقدار را دارد، لازم به یادآوری است که از این مقدار نیز بیشترین داده های به دست آمده مربوط به ورزش زورخانه ای و باستانی است که در مورد ورزش های دیگر نظیر چوگان جای تأمل دارد. از این ارقام دور شدن و فنای ورزش های ملی را می توان دریافت در ده های اخیر با شرایط موجود برای ناکامیها در این رشته ورزشی به این نتیجه می رسیم که بی نظمی فرهنگی، مدیریت متزلزل، فقدان طرح و سازمان، کمبود طرح های آموزشی و نبود مربی متخصص باعث ناشناخته ماندن این رشته ورزشی شده است.
در حالی که چوگان در بیش از 75 کشور جهان دارای فدراسیون ملی است و در کشورهایی نظیر انگلیس، آرژانتین، فرانسه، پاکستان، هندوستان، ترکمنستان و آمریکا از رواج همگانی برخوردار است اما امروزه ما می بینیم که ورزش چوگان در سرزمین آبا و اجدادی خود کم و بیش به دست فراموشی سپرده شده و تنها با خاطره ها و تاریخ گذشتگان زنده است. هر چند روزگار نه چندان دوری میادین چوگان ایران زبانزد عام و خاص بوده است اما در حال حاضر نبود میدان چوگان استاندارد یکی از مهم ترین مشکلات آن قلمداد می شود. چوگان در دو زمین بزرگ (میدان) و کوچک (مانژ) به ترتیب با ابعاد180×270 متر و 48×96 متر برگزار می شود، سرعت و قوانین بازی در دو زمین کوچک و بزرگ متفاوت است. امرزه تنها چهار زمین چوگان و آن هم در تهران وجود دارد که عبارتند از : باشگاه نیروی زمینی (نظامی)، باشگاه شهدا و نوروزآباد (دولتی) و باشگاه کانون چوگان (خصوص). شرایط برگزاری مسابقه تنها در زمین کانون چوگان که خصوصی است مهیا می باشد.
در حال حاضر فقط استانهای تهران، اصفهان و کرمانشاه در این ورزش فعالیت و سرمایه گذاری می کنند و تعداد تیمهایی که به صورت آماتور به ورزش چوگان می پردازند از عدد 6 تجاوز نمی کند که عبارتند از : قصر فیروزه، کانون چوگان، نیروی زمینی، نصف جهان، خرگوش دره و کانون چوگان.
دلایل بی شماری باعث معرفی نشدن و ناشناخته ماندن این ورزش اصیل ایرانی در میان جوانان و جامعه شده است اما می توان به تازه تأسیس بودن فدراسیون چوگان (اواخر سال 81)، برآورده نکردن نیازهای اولیه و اساسی ورزش چوگان، نداشتن لیگ و مسابقات منظم، گران بودن این رشته ورزشی، نبود مراکز آموزش برای جوانان و نوجوانان و همچنین خانمها و تبلیغات اشاره کرد. نداشتن لیگ و مسابقات منظم باعث شده است که مسابقات آن در طول سال یا برگزار نشود یا اینکه در برگزاری کم آن نقایص فراوان و حمایتهای اندکی وجود دارد. گران بودن این رشته ورزشی نیز باعث ناشناخته شدن آن شده است به طوریکه هر چوگان باز باید حداقل 2 تا 5 اسب داشته باشد تا بتواند زمان بازی هر 7 دقیقه یک بار آن را عوض کند. غیر از مورد فوق چوگان باز به وسایل بازی همچون چوب و توپ نیاز خواهد داشت و همچنین شرکت در مسابقه برای شرکت کنندگان نیز گران تمام می شود. از دیگر دلایل ناشناخته بودن این ورزش می باشد. بازی چوگان از نگاه تیز رسانه ها به دور مانده است و همین دلیل باعث شده است تا مثل رشته های ورزشی دیگر در تیررس منتقدان قرار نگیرد و با سرعت لازم و مطلوب شکوفا و احیاء نگردد.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 2
قوانین بازى:بازى بیسبال بین دو تیم نه نفره انجام مى شود و هر تیم زیر نظر مربى خود که خارج زمین است بازى مى کند. برنده تیمى است که تعداد «دورهاى بیشترى» را برده باشد.زمین بازى:زمین داخلى، مربعى شکل است و ۹۰ فوت (حدوداً ۲۷ متر) طول دارد. زمین خارجى، فضایى است که از امتداد دو طرف مربع داخلى به وجود مى آید. زمین داخلى درجه بندى مى شود تا خط هاى زمینه و محدوده تیم خودى مشخص شود. محدوده پرتاب کننده توپ (pitcher) ۲۴ سانتیمتر بالاتر از خط زمینه محدوده خودى است.زمین داخلى و زمین خارجى شامل خطوط مرزى و منطقه بى طرف مى شوند، بقیه زمین، محدوده مسابقه است. منطقه زمین خودى با نوار فلزى مشخص مى شود و نسبت به آن، زمین دوم را (که تا زمین اول ۲۷ متر فاصله دارد) مشخص مى کنند. تقاطع این خطوط، زمین اول را مى سازند. از زمین خودى ۲۷ متر به سمت زمین سوم و از زمین دوم ۲۷ متر به سمت زمین سوم، تقاطعى ایجاد مى کنند که منطقه سوم است، خلاصه این که زمین به چهار بخش تقسیم مى شود. تمام اندازه گیرى هاى زمین باید از نقطه اى که خط هاى زمین اول و سوم همدیگر را قطع کرده اند صورت بگیرد. محل گیرنده توپ (catcher)، ضربه زننده ها به توپ (batters)، جایگاه مربى، سه خط اول زمین و محدوده دوم ضربه زننده به توپ باید مشخص شوند. خطوط مسابقه و تمام خط هاى بازى با گچ سفید مشخص مى شوند.زمین خودى را با یک قطعه پنج گوشه پلاستیکى سفید رنگ که البته شکل خاصى دارد (دو گوشه آن کامل نیست) و تقریباً ۴۲ سانتیمتر طول آن است علامتگذارى مى کنند. این علامت ها در محل تقاطع خطوط زمین خودى با زمین اول و سوم قرار مى گیرند.زمین هاى اول، دوم و سوم را با کیسه هاى پارچه اى که روى زمین مى گذارند، علامتگذارى مى کنند. کیسه هاى زمین اول و سوم در زمین داخلى (infield) و کیسه هاى زمین دوم در مرکز زمین دوم قرار مى گیرد. این کیسه ها پر از شن هستند.روش بازى:هر تیم نه بازیکن دارد از یک توپ سفت با پوشش چرمى، یک باتوم چوبى (در بازى هاى حرفه اى جنس آن فقط از چوب است) یا آلومینیومى و دستکش هاى حفاظ دار استفاده مى کنند. به علاوه، ضربه زننده، گیرنده و رهبر محدوده خودى، لباس هاى محافظ مخصوص مى پوشند. در زمین بازى، یک پرتاب کننده توپ، یک گیرنده توپ، چهار بازیکن داخلى و سه بازیکن خارجى قرار مى گیرند. هر تیم تلاش مى کند که امتیاز بیشترى بیاورد که در بیسبال به این کار اصطلاحاً «بردن هر دور» score runs مى گویند. تیم اول، بازى را با یک - اصطلاحاً - «حمله» شروع مى کند. بازیکن هاى این تیم به نوبت هر کدام نقش ضربه زننده به توپ (batter) را بازى مى کنند. ضربه زننده، تنها بازیکن مهاجمى است که اجازه دست زدن به توپ را دارد. تیم دوم بازى خود را با ۹ نفر در حالت دفاعى شروع مى کند بیشتر مواقع توجه بیشتر معطوف به دو بازیکن اصلى است: یعنى پرتاب کننده تیم دوم که توپ را پرتاب مى کند و ضربه زننده تیم اول که باید توپ او را پاسخ بدهد.اما توضیحى هم درباره وظیفه مهم ضربه زننده:او مى تواند یک ضربه (hit) بزند. کلاً سه نوع ضربه در بیسبال وجود دارد: الف) ضربه به توپ (بى طرف) که توپ اگر از دیوار بگذرد یک امتیاز براى ضربه زننده مى آورد (homerun) ب) اگر ضربه طورى باشد که توپ از روى دیوار بپرد علاوه بر امتیاز homerun یک امتیاز زمین دوم با عنوان (runner) براى ضربه زننده ارمغان مى آورد. ج) ضربه اى که قبل از دفاع، توپ در هر یک از زمین ها بیفتد که در این حالت ضربه زننده بیرون از بازى مى رود (out اوت)اگر ضربه زننده اولین و دومین اوت خود را در نیمه دور اول مرتکب شود باید روى نیمکت بنشیند! و اگر اوت سوم را بزند تیم او کاملاً از حالت حمله خارج شده و باید به حالت دفاعى بازى کنند. اگر بازیکنان دفاعى توپ بى طرف یا مسابقه را قبل از این که از هوا بر زمین فرود آید، بگیرند هم یک نوع خطاى اوت مرتکب شده اند که fly-out نامیده مى شود.یک نوع خطاى دیگر پرتاب اوت یا strikeout است که در مواقع زیر رخ مى دهد: ضربه زدن به یک پرتاب ولى گم کردن توپ، ضربه نزدن به پرتاب در منطقه ضربه (strike zone). ضربه زدن به یک توپ بى طرف که هیچ کس قبل از پرت شدن توپ آن را نمى گیرد. حالا برگردیم به بازى، وقتى که حمله شروع مى شود اعضاى تیم هر کدام سعى مى کنند که در هر دور تیمشان را برنده کنند. وقتى که نوبت به یک نفر مى رسد، چوبش را برمى دارد و در نقطه مشخصى خیلى نزدیک به محدوده خودى، در سمت چپ یا راست مى ایستد. ترتیبى که ۹ بازیکن در موقعیت ضربه زننده (batter) قرار مى گیرند باید در طول بازى رعایت شود.تیم دوم بازى خود را با ۹ بازیکن دفاعى شروع مى کند. یکى از آن ها که pitcher یا پرتاب کننده نام دارد باید مهارت خاصى در پرتاب کردن توپ از نقطه اى معین به سمت محدوده خودى و ضربه زننده تیم مخالف داشته باشد. اگر ضربه زننده تیم اول، موفق به ضربه زدن به توپ و رد کردن آن نشود، گیرنده یا catcher که ماسک و سایر لباس هاى محافظ مى پوشد توپ را گرفته و آن را براى هم تیمى خودش یعنى پرتاب کننده مى فرستد تا دوباره آن را به سمت ضربه زننده پرتاب کند. در حالى که بازى تیم دفاعى توسط دو بازیکنش (پرتاب کننده و گیرنده توپ) انجام مى شود ۲ بازیکن دیگر مى توانند در هر جاى محدوده بى طرف قرار بگیرند که البته در یک الگوى قابل پیش بینى پخش مى شود: هر کدام در حالت آماده براى گرفتن توپ تیم حریف از محدوده خاصى محافظت مى کنند. همه بازیکنان دفاعى، خصوصاً این هفت نفر، بازیکن میدان (fielder) نامیده مى شوند چرا که همگى در زمین بازى field پخش هستند.در طول هر یک از توقف هاى بازى، هر تیم مى تواند یک جانشین به جاى بازیکن خود به زمین بفرستد که دیگر براى بازیکن تعویضى امکان بازگشت به زمین وجود نخواهد داشت.تیم اول هر بار که ضربه زننده یک دور کامل دور چهار نقطه مشخص که base یا زمینه نامیده مى شوند حرکت مى کند امتیاز یک دور را مى برد. گاهى ضربه زننده یک دور را یکجا مى زند و گاهى هم از یک base به base بعدى تأخیر مى کند تا هم تیمى هایش جاى او را در موقعیت ضربه زننده بگیرند تا فرصت پیشروى در یک دور کامل را داشته باشند.معمولاً هر تیمى با دو یا سه خطا جایش را به تیم مقابل مى دهد و در طول یک بازى ۹ موقعیت دفاعى و بین ۸ ، ۹ موقعیت حمله (بسته به این که کدامیک مى برند) براى هر تیم ایجاد مى شود. (تیم دوم یک فرصت نهایى براى برد هم دارد) درست مثل یک نمایش که ۹ پرده و هر پرده آن دو صحنه داشته باشد. هر نیمه سه خطا مى تواند داشته باشد. هیچ محدودیت زمانى و هیچ ساعتى براى بازى بیسبال وجود ندارد، بستگى به این دارد که چقدر طول مى کشد تا خطاها رخ بدهند، معمولاً بازى ها تا سه ساعت طول مى کشند.شما تنها در صورتى دورها را مى برید که در موقعیت حمله قرار گرفته باشید. در خیلى از ورزش ها تیم مدافع مى تواند یکباره کل بازى را در دست بگیرد (مثل فوتبال، والیبال، بسکتبال و ...) و به سرعت امتیاز به دست آورد اما در بیسبال اینطور نیست و تیم مدافع در حالى که مى تواند توپ را بگیرد نمى تواند آن را تبدیل به امتیاز کند.چیزى از توضیحات ما نفهمیده اید؟! مجله را ببندید و بروید سراغ برنامه هاى ورزشى تلویزیون و همان فوتبال را تماشا کنید، هر کس توپ را بیشتر توى گل کرد برنده است،
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 23
آموزش فوتبال آماده شدن برای بازی
برای هر بازی روش و سیستم خاصی وجود دارد که مربیان تیم ها آنرا بکار می برند . این نوع روش ها بستگی به شرایط بازی ، زمین بازی ، تیم حریف و موارد دیگری دارد.
برای هر بازی روش و سیستم خاصی وجود دارد که مربیان تیم ها آنرا بکار می برند . این نوع روش ها بستگی به شرایط بازی ، زمین بازی ، تیم حریف و موارد دیگری دارد . اما قبل از بازی اندازه های زمین و علائم فوتبال را با هم مرور می کنیم :
۱) زمین فوتبال:
طبق قانون رسمی فدراسیون بین المللی فوتبال فیفا (FIFA) متراژ زمین فوتبال به این اندازه می باشد :
▪ اندازه های طول زمین فوتبال از ۹۰ تا ۱۲۰ متر.
▪ اندازه ای عرض زمین فوتبال از ۴۵ تا ۹۰ متر .
▪ دروازه : ۳۰/۷ متر پهنا و به ارتفاع ۵/۲ متر از سطح زمین .
▪ منطقه دروازه : ۳۰/۱۸ متر در ۳۰/۵ متر عمق.
▪ نقطه پنالتی : از ۱۱ متری خط دروازه .
▪ منطقه پنالتی : ۴۰ متر پهنا در ۵۰/۱۶ متر عمق .
▪ قوس پنالتی : ۱۵/۹ متر از نقطه پنالتی .
▪ منطقه کرنر : به شعاع ۵/۹۱ سانتیمتر از گوشه زمین .
۲) دروازه:
اگر هر توپی وارد دروازه بشود و یا از خط دروازه (بین دو تیرک عمودی و زیر تیرک افقی دروازه ) عبور کند ، گل محسوب می شود .
۳) منطقه دروازه :
هیچ بازیکنی از تیم مقابل نمی تواند در منطقه دروازه (منطقه قلمرو دروازه بان) مزاحم دروازه بان شود . اگر توپ به طور عمد یا غیر عمد از طرف تیم دفاع کننده از خط دروازه خارج رود ، تیم حمله کننده صاحب ضربه کرنر خواهد شد که از منطقه کرنر شلیک می شود . اگر توپ به وسیله تیم حمله کننده از خط دروازه به خارج برود . توپ در منطقه دروازه تیم دفاع کننده کاشته خواهد شد و به وسیله دروازه بان یا یکی از مدافعین شلیک خواهد شد .
توپ هایی که از خط کناری زمین به خارج می رود ، به وسیله تیمی که تا آخرین لحظه خروج توپ از زمین تماسی با توپ نداشته ، پرتاب خواهد شد که آنرا پرتاب اوت می نامند . بازیکن باید با دست توپ را از پشت خط کناری و از نقطه ای که توپ به خارج رفته است ، پرتاب نماید .
۴) خط میانی :
این خط ، زمین فوتبال را به دو قسمت مساوی تقسیم می کند . در قسمت اول این خط دایره ای به شعاع ۱۵/۹ متر واقع شده است . همیشه بازی از مرکز دایره (مرکز زمین) شروع می شود . هنگام شروع بازی ، تیمی که توپ را در اختیار ندارد ، باید پشت دایره میانی قرار بگیرد .
۵) منطقه پنالتی :
دروازه بان در این منطقه تقریبا وسیع می تواند از دست های خود استفاده نماید . خطاهای عمد و یا هند (برخورد توپ با دست) که در این منطقه به وسیله مدافعین تیم دفاع کننده بر ضد تیم مقابل ، انجام می پذیرد از سوی داور منجر به اعلام ضربه پنالتی از روی نقطه پنالتی خواهد شد . غالب ضربه های پنالتی یک گل مسلم است .
همچنین اکثر صحنه های زیبا و تماشایی فوتبال در این منطقه خلق می شود . در منطقه پنالتی ، بازیکنان هر دو تیم سعی می نمایند که از تمام قوانین فوتبال اطاعت کنند .
۶) نقطه پنالتی :
درون منطقه پنالتی ، دایره بسیار کوچکی به چشم می خورد که آنرا نقطه پنالتی می نامند . ضربه های پنالتی از این نقطه شلیک می شود . هنگام شلیک ضربه پنالتی ، مدافعین و سایر بازیکنان به استثنا دروازه بان باید خارج از منطقه پنالتی و در اطراف قوس پنالتی قرار بگیرند .
۷) منطقه کرنر :
در هر گوشه از زمین ، ربع دایره ای به شعاع ۵/۹۱ سانتیمتر وجود دارد که آن را منطقه کرنر می نامند و همچنین پرچمی به اندازه ۵۳/۱ متر در مرکز این ربع دایره وجود دارد . این پرچم در جهت سهولت تشخیص دادن داوران ، برای توپ هایی که از خط دروازه و یا خط کناری زمین به خارج می روند در نظر گرفته شده است .
۸) آرایش تیمی بازیکنان در زمین
قبل از آغاز بازی ، کاپیتان های دو تیم روبروی همدیگر و داور در کنار آنها قرار می گیرد . سپس برای تعیین و انتخاب توپ یا زمین ، از سکه ای استفاده می شود .
در فوتبال سنتی قدیم بازیکنان به شکل یک دروازه بان با پیراهن شماره ۱ در درون دروازه ، دو دفاع با شماره های ۲ و ۳ در منطقه پنالتی ، سه هافبک (زنجیر رابط بین خط حمله و خط دفاع) با شماره های ۴ و ۵ و ۶ مابین مهاجمین و مدافعین و پنج فوروارد به شماره های ۷ و ۸ و ۹ و ۱۰ و ۱۱ در پشت خط میانی زمین قرار می گرفتند .
اکنون سیستم آرایشی تیم ها به صورت های مختلف تدافعی و تهاجمی انجام می پذیرد . مثل روش های ۳ – ۳ – ۴ یعنی ۴ دفاع ، ۳ هافبک و ۳ فوروارد . یا ۴ – ۲ – ۴ (سیستم تهاجمی) و یا ۲ – ۴ – ۴ (سیستم دفاعی) و غیره که روش ۲ - ۴ – ۴ را می توان متداول ترین سیستم های آرایشی موجود در دنیای فوتبال نام برد .
داور توپ را بر روی نقطه شروع(مرکز دایره میانی) بازی قرار می دهد و بعد از دمیدن به سوت خود ، بازی را آغاز می کند .
بازی بدون وقفه ادامه خواهد یافت . البته بعد از به ثمر رسیدن هر گل بازی تا لحظه ای که توپ مجددا بر روی نقطه شروع قرار گیرد ، قطع می شود .
فوتبال بدون شک جذاب ترین و پر طرفدارترین ورزش دنیا است . بیشتر مردم جهان در اندک مدت شیفته فوتبال می شوند .