مقاله ترجمه شده با عنوان: پیگیری بلند مدت پاسخ بالینی و تغییرات جریان خون مغزی محلی در بیماران دچار افسردگی درمان شده با تشنج برقی
این مقاله قابل استفاده برای دانشجویان پزشکی روان شناسی و مهندسی پزشکی می باشد. مقاله مذکور در سال 2014 در ژورنال Journal of Affective Disorders به چاپ رسیده است. فایل ترجمه درقالب متنی word و به همراه نسخه PDF مقاله اصلی ارائه شده است. بخشی از فایل ترجمه شده در ادامه آمده است.
A long-term follow-up of clinical response and regional cerebral blood flow changes in depressed patients treated with ECT
Background: Depression is the leading cause of disability worldwide and electroconvulsive therapy (ECT) is the most potent therapy. We investigated the clinical response and regional cerebral blood flow changes in depressed in patients treated with (ECT) in a repeated longitudinal study.
Method: Forty-nine patients (21 men and 28 women) with a mean age 61 years underwent ECT. Forty-one patients grading improvement after the initial ECT-series (responder group) were compared with eight, grading no improvement (non-responder group). The patients underwent neuropsychiatric ratings, measure of clinical response (defined asZ50% reduction of pre-treatment depression score) and measure of regional cerebral blood flow (rCBF).
Results: The responder group had an initial 60–82%, and the non-responder group a 30–64% clinical response throughout the follow-up. The non-responder group showed more reported depression (p¼.003), and vegetative anxiety (p¼.024), with a generally higher left temporal rCBF (p¼.045).
Limitations: The retrospective approach and the small sample-size.
Conclusion: Patients with no subjective improvement after ECT had lesser objective clinical response, more sustained reported depression with anxiety features, and higher left temporal rCBF. & 2014 The Authors. Published by Elsevier B.V. This is an open access article under the CC BY-NC-ND
پیگیری بلند مدت پاسخ بالینی و تغییرات جریان خون مغزی محلی در بیماران دچار افسردگی درمان شده با تشنج برقی درمانی
زمینه: افسردگی یک عامل عمده در از کارافتادگی جهانی می باشد و درمان تشنج برقی قوی ترین درمان است. ما در یک مطالعه وابسته به طول جغرافیایی تکرار شده پاسخ بالینی و تغییرات جریان خون مغزی ناحیه ای در بیماران افسرده درمان شده با درمان تشنج برقی را بررسی کردیم.
روش: چهل و پنج بیمار (21 مرد و 28 زن) با متوسط سنی 61 سال تحت درمان تشنج برقی قرار گرفتند. چهل و یک بیمار بهبود یافته بعد از سری درمان تشنج برقی ابتدایی (گروه پاسخگو) با هشت بیمار بدون هیچگونه بهبودی (گروه غیر پاسخگو) مقایسه شدند. بیماران تحت درجه بندی درمان روانی عصبی، اندازه گیری پاسخ بالینی (تعریف شده به صورت بیشتر از 50% کاهش درجه افسردگی پیش از درمان) و اندازه گیری جریان خون مغزی ناحیه ای (rCBF) قرار گرفتند.
نتایج: گروه پاسخ دهنده دارای 60 تا 82% و گروه غیر پاسخ دهنده دارای 30 تا 64% پاسخ بالینی در طول دوره بودند. گروه غیر پاسخ دهنده افسردگی گزارش شده بیشتر (003/0=p) و اضطراب رویشی (024/0=p)، با rCBF موقتی چپ بالاتر را نشان دادند (045/0=p).
محدودیت ها: رویه معطوف به گذشته و اندازه نمونه کوچک
نتیجه گیری: بیماران بدون بهبود غیرعینی بعد از درمان تشنج برقی دارای پاسخ بالینی عینی کمتر، افسردگی گزارش شده مقاومتر با خصوصیات اضطرابی و rCBF موقتی چپ بالاتر بودند.
مقاله ترجمه شده با عنوان: پیگیری بلند مدت پاسخ بالینی و تغییرات جریان خون مغزی محلی در بیماران دچار افسردگی درمان شده با تشنج برقی
