دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 38
تصور شهر
کلمه شهر اغلب به صورت مجموعه ای از فضاهای ساخته شده و ساخته نشده تلقی می شد. این تمایز تقریبا بدوی، عمدتا ارزش خود را از دست داده است. امروزه کلیه متخصصین فضاهای بیرونی را به عنوان فضاهای مفید و نه به عنوان فضاهای ساخته نشده تعریف می‌کنند. در واقع فضاهای بیرونی با وظایف مختص و اساسی خود فضاهای ساخته شده را مشروط ساخته و حتی گاه به آنها شکل و حالت می بخشد. این فضاها یکی از عناصر اساسی و تشکیل دهنده چهره شهر بوده و فضاهایی را برای زندگی و تجسم شهر فراهم می‌آورند.
به مرور زمان که درک پدیده های مربوط به فضاهای ساخته نشده گسترش یافت، اصطلاحات به کار برده شده نیز به واژه هایی از قبیل: فضای آزاد، فضای خالی، فضای جدا، فضای باز ، فضای کاشته شده، فضای سبز و... تغییر پیدا کردند. در واقع این تنوع اصطلاحات به تحول وظایف و کاربردهای فضاهای بیرونی مربوط می شود. مفهوم فضای بیرون شهری پیچیده است و به مسائل مختلف حقوقی املاک، قابلیت دسترسی آنها، کاربردهایی که به آنها نسبت داده شده، و به نوع تملک زمین مربوط می شود.
فضاهای بیرون شهری، می توانند فضاهایی باز باشند این اصطلاح در کشورهای آنگلوساکسون بسیار مورد استفاده قرار گرفته و به فضاهایی اطلاق می شود که ساخته نشده اند، به ساختمان بزرگی اختصاص ندارند و در داخل یا نزدیک مناطق متخص ساختمان سازی قرار نگرفته اند.
فضاهای بیرون شهری به عنوان فضاهای آزاد نیز می توانند مورد استفاده قرار گیرند. بدین معنی که در دسترس همگان بوده و برای چندین کاربرد مناسب باشند. با این وجود در بعضی موارد، فضاهای بیرونی، برخلاف فضاهایی که قبلاً مورد بحث قرار گرفتند، کاربرد واحدی دارند. از جمله پیاده روها و خیابانهای سواره رو.
فضاهای بیرون شهری یا عمدتاً معدنی هستند. یا نباتی . عنصر اساسی فضاهای بیرون شهری خیابان است که تضمین رفت و آمد و تردد، اولین نقش آن محسوب می شود. امروزه سعی شده که محل تردد انواع متفاوت وسایل نقلیه مانند: اتومبیل، موتور و... و نیز عابر پیاده از یکدیگر جدا شوند.
بهتر است از فضاهای سبز، همراه با خیابانها و میادین به عنوان عناصر تشکیل دهندة فضاهای بیرون شهری نام ببریم. زیرا این فضاها از باغچه میادین عمومی تا پارکها بزرگ همه مکانهایی برای استراحت گردش و بازی هستند. این فضاهای سبز در مقابل فضاهای ساخته شده تعادل طبیعی را در شهرها برقرار می کنند.
ایجاد فضاهای بیرونی، با توجه به تعداد و تنوع کاربردشان به کارگیری تجهیزات گوناگون را ضروری ساخته و انجام عملیات وسیعی را می طلبد . پوشش این فضاها ممکن است هم طبیعی باشد (مانند خاک، چمن، نباتات) و هم مصنوعی (از قبیل آسفالت، سیمان، سنگفرش و..)
میدانها نیز مشجر بوده و دارای تجهیزات متعددی مانند نیمکت، باجه، تیر چراغ برق، تابلو، علائم راهنما، آگهی، ساعت و اشیای هنری (آبنماها و مجسمه های تزیینی) هستند.
فضاهای بیرون شهری یکشبه ایجاد نشده اند، بلکه بنا و شکل گیری آنها اغلب نتیجه تغییرات آرام تاریخی و نیز ثمره ابداعاتی است که در طول اعصار تحول پیدا کرده اند.
رنسانس نظمی معمور، مجلل و یادآور سنت قدیم
با آغاز رنسانس و به ویژه بعد از سال 1600 میلادی در شهرها، استقرار نظمی معمور و مجلل به سبک شهرهای ایتالیایی که به محلهای اعیانی در سطحی عالی ارزش می نهاد مشاهده شد. اما در بقیه اماکن تغییری ایجاد نشد و فضاهای شهری به همان شکل قبلی باقی ماند.
رنسانس بازگشتی است به سنتهای قدیم قوانین زیبایی شاسی تعریف شده توسط ویتروف دوباره به کار گرفته شدند و هنر پرسپکتیو شکوفا شد. در ایتالیا تأثیر رنسانس حتی در باغها نیز مشهود است و در آنها حالتها و مشخصه های متفاوتی را می توان جست. از جمله باغهای تجملی که دارای تراسهای طراحی شده بودند باغهایی که مملو از حجاری ها و مجسمه هایی به سبک قدیم همراه با درختها و یا درختچه های هرس شده بودند باغهای سنوگرافیک (تزئینی) با پرسپکتیو و مجموعه ای از آبشارها و آبنماها مسیر منظم این باغها سرگرم کننده بوده و محلهای خاصی را به یاد می آوردند . از جمله این محلها می توان به باغ (ویلادست) در شهر (تیولی) باغ (ویلا آلدوبرایندینی) در شهر فراسکاتی و باغهای بیلی در شهر فلورانس اشاره کرد. خلاقیت به کار برده شده در این باغها انعکاس عظیمی در اروپا و به ویژه در فرانسه داشت.
