لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
محیطی که ما در آن زندگی می‌کنیم، تأثیر زیادی در اخلاق و رفتار و سرنوشت ما دارد. در این محیط هم افراد درستکار با ایمان و فداکار زندگی می‌کنند، هم افراد نادان و خلاف‌کار، این بستگی به عقل و تدبیر ما دارد که با چه کسانی معاشرت و همنشینی کنیم. اگر با افراد موفق و با ایمان معاشرت کنیم از دانش و اخلاق و رفتار خوب آنان بهره می‌بریم. یا حداقل از تجربه‌های خوب آنان استفاده می‌کنیم؛ اما اگر با افراد نادان معاشرت و دوستی کردیم، اخلاق و رفتار بد آنان بر روی ما تأثیر می‌گذارد و ما را منحرف می‌کند. رسول اکر(ص)
درباره اهمیت همنشینی با دیگران با مثال زیبایی فرموده است: مَثَل همنشین نیکوکار و همنشین ناصالح، مانند همنشینی با کسی است که مُشک حمل می‌کند یا در کوره آهنگری می‌دمد. اگر با کسی که حامل مادة خوشبوی مُشک است همنشینی و دوستی کردی یا از آن به تو می‌رسد یا از آن خریداری می‌کنی یا حداقل از بو و عطر آن بهره‌مند می‌شوی، اما همنشینی با شخصی که در کوره می‌دَمد یا سبب سوختن لباس تو میشود یا از بوی بد آن آزرده خاطر می‌شوی.
از گفتار نیکو و کلام زیبای آن حضرت می‌فهمیم که در زمان حاضر، خطرهای زیادی ما را تهدید می‌کند، پس باید با عقل و تدبیر عمل کنیم و در انتخاب دوستان خود دقت کنیم. اگر فهمیدیم که در انتخاب دوست و همنشین اشتباه کرده‌ایم، خیلی زود از آنان فاصله بگیریم و به دوست و همنشین صالح و نیک بپیوندیم تا موجب تباهی خود و خانواده خود نشویم؛ زیرا دوستان خوب و صالح موجب پیشرفت ما خواهند شد. ما از تجربه‌های آنان استفاده می‌کنیم و می‌گویم آنان چکار کردند که موفق شدند ما هم همان راه را ادامه می‌دهیم.
به فرموده امام علی(ع) اگر می‌خواهیم در دنیا و آخرت سعادتمند باشیم، با مردم بزرگوار دوستی و همنشینی داشته باشیم.
پسر نوح با بدان بنشست
خاندان نبوتش گم شد
سگ اصحاب کهف روزی چندان
پی نیکان برفت آدم شد
چرا بیراهه برویم. وقتی خدا الگویی به خوبی ائمه اطهار(ع) برای ما قرار داده است. امامان معصوم علیه السلام روی قضیه انتخاب دوست و رفیق به عنوان همنشین توصیه های بسیاری داشته اند و ضمن اینکه سفارش نموده اند بخشی از شبانه روز را برای این امر اختصاص بدهیم؛ به طور کلی معیار اصلی را انتخاب دوست و دوستانی معرفی نموده اند که بودن در کنارشان ما را به یاد خدا بیاندازد. ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیکتر کند. نه اینکه گذراندن وقت ارزشمندمان با او موجب شود که از نماز جماعت در مسجد و شرکت درنماز جمعه و مراسمات مذهبی و ... بیندازد. یا خدای ناکرده موجب شود که ما هرچه بیشتر در منجلاب فساد آلوده شویم.
انسان موجودی اجتماعی و ذاتا معاشرتی است. مطمئناً تاثیر همنشینی با دوستان در افزایش نکات مثبت یا منفی اخلاقی و یا بر سرعت تغییرات اجتماعی و تربیتی انکارناپذیر است. یک دوست می تواند شما را مثلا در معنویات شما را از نردبان ترقی بالا تر ببرد و در شما انگیزه بیشتری ایجاد کند و یا با ایجاد رقابت صمیمی و سالم در راه رسیدن به پیشرفتهای علمی و ورزشی و... برای شما هدفگذاری ونقطه گذاری کند و یا حتی برعکس به اصطلاح مخ شما را بزند و از حضور پور شورتان درمساجد و یا... بکاهد. انتخاب دوست پایین تر از شما توصیه نمی شود مگر اینکه شما آنقدر از لحاظ اعتقادی روی خودتان کار کرده باشید و پایه قوی اعتقادی داشته باشید که موجب تقویت معنوی سایرین شود و این نوعی امر به معروف و نهی از منکر عملی محسوب میشود. جهاد اکبر را به همین خودسازی و تهذیب نفس میگویند. ولی متاسفانه گاهی هم پیش میآید که تاثیر منفی روی شما داشته باشد که بیشتر ناخودآگاه است. یهو می بینیدکه لحن صحبتتان تغییر کرده و از اصطلاحات بخصوصی استفاده میکنید و یا طرز تفکرتان تغییر میکنید. اگر بارز شد باید بیشتر روی خودتان کار کنید و ارتباطات منفی را کاهش بدهید.
نظر به اهمیت این موضوع احادیثی گرانقدر از حضرات معصوم(ع) می آورم. امید است که مطلوب شما واقع شود:
امام باقر علیه السلام می فرماید:
«پدرم به من سفارش کرد با پنج نفر دوستی نکن: 1- با فاسق و گنه کار رفاقت نکن، که تو را به کمتر از یک لقمه بفروشد، 2- و با بخیل و تنگ نظر رفاقت نکن که هنگام تنگدستی تو را تنها گذارد؛ 3- و با دروغگو دوست مشو که مانند سراب است، دور را نزدیک و نزدیک را دور جلوه می دهد، 4- و با نادان دوست مشو زیرا به قصد سود رسانی به تو زیان می رساند، 5- و با کسی که قطع رحم کرده، رفاقت مکن زیرا او را در سه جای قرآن ملعون یافتم».[۱]
حضرت علی علیه السلام می فرماید:
«لاخیر فی صحبة من اجتمع فیه ستّ خصال ان حدثّک کذّبک و ان ائتمنته خانک و ان ائتمنک اتّهمک و ان انعمت علیه کفّرک و ان انعم منّ علیک بنعمته»[۲]
کسی که شش خصلت داشته باشد شایستگی رفاقت ندارد: کسی که با تو سخن به دروغ گوید و اگر به او اعتماد کردی خیانت می کند و اگر او به تو اعتماد کرد تو را متهم به خیانت کند وچون به او خیر رسانی کفران کند و چون به تو خیری رساند منت گذارد.
نیز می فرماید:
«جالس العلماء تسعد»[۳]
باعالمان بنشین تا خوشبخت شوی.
نیز می فرماید:
«جالس الحکماء یکمل عقلک»[۴]
با حکیمان بنشین تا عقلت کامل، روحت بزرگ و جهل تو زایل گردد.
نیز می فرماید:
«لا تصحب الّا عاقلاً تقیّاً»[۵]
جز با خردمندان با تقوا رفاقت مکن.
نیز می فرماید:
«صدیقک من نهاک عدّوک من اغراک»[۶]
دوست تو کسی است که تو را از گناه نهی کند، و دشمنت کسی است که تو را به گناه تشویق نماید.
نیز می فرماید:
کمال همنشین
