چکیده
هدف از انجام این پژوهش، تعیین نقش واسطه‌ای جهت‌گیری دینی بین سطح فعالیت جسمانی و خودپندارۀ جسمانی بود. جامعة آماری این پژوهش که توصیفی از نوع همبستگی بود، شامل تمام دانش‌آموزان پسر 18- 15 ساله شهرستان اردکان بود. تعداد 102 نفر از این جامعه به روش نمونه‌گیری خوشهای انتخاب شد. یافته‌ها نشان داد بین سطح فعالیت جسمانی و خودپندارة جسمانی رابطة مثبت و معنادار وجود دارد. بر اساس مدل معادلات ساختاری مشخص شد جهت‌گیری دینی نقش واسطه‌ای بین سطح فعالیت جسمانی و خودپندارة جسمانی ایفا نمی‌کند. با توجه به ارتباط بین فعالیت جسمانی و خودپندارۀ جسمانی، تعیین نقش جهت‌گیری دینی به همراه متغیرهایی چون سن و جنسیت ضروری است.
نوع فایل : پی دی اف تعداد صفحات:18
نقش واسطه‌ای جهت‌گیری دینی با سطح فعالیت جسمانی و خودپندارۀ جسمانی در پسران 18- 15 سال
