دانلود مقاله درباره سه گیاه بابونه آلمانی و شنبلیله و رازک

اختصاصی از یارا فایل دانلود مقاله درباره سه گیاه بابونه آلمانی و شنبلیله و رازک دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:21

فهرست مطالب بابونه آلمانی :

مقدمه. ۱

مشخصات گیاه ۱

نیازهای اکولوژیکی.. ۵

تناوب کاشت.. ۶

تاریخ و فواصل کاشت.. ۷

روش کاشت.. ۷

مراقبت و نگهداری.. ۸

برداشت محصول. ۹

منبع. ۱۱

فهرست مطالب شنبلیله:

مقدمه
نیازهای اکولوژیکی
تناوب کاشت
آماده سازی خاک
مراقبت ونگهداری
برداشت محصول
منابع

فهرست مطالب رازک:

مقدمه
مشخصات گیاه
«آدهومولون»
«هومولن»
نیازهای اکولوژیکی
منابع

 

-بابونه آلمانی

مقدمه:

بابونه از قدیمی ترین گیاهان دارویی شناخته شده  توسط انسان  است  مردم مصرو  یونان باستان  ازخواص دارویی آن مطلع  بوده وبرای درمان بعضی بیماریها از این گیاه  استفاده می کرد  دوتن از حمای یونان باستان  به نام ((پلینیوس ))و (( دیوسکورید ))  در تالیفات خود  از بابونه به نام  ((کالماملون))  یاد کرده و خواص درمانی  آن شرح داده اند . بابونه  در تمام فارماکوپه  های معتبر به عنوان یک  گیاها دارویی معرفی شده و خواص  درمانی گلهای این گیاه  مورد بررسی قرار گرفته است . ازمواد موثره  گلهای بابونه داروهای   ضد تورم داروهایی برای معالجه  دل درد نفخ شکم و زخمهای پوستی  تهیه  می شود .  در اکثر   کشورهای غربی   از دم کرده گلهای بابونه  به عنوان اشتهاآور  و از آن در صنایع داروسازی  ،بهداشتی  و آرایشی و غذایی  نیز استفاده می شود.

در صنایع بهداشتی  و آرایشی از موادموثره   گلهای بابونه کرمهای  مرطوب کننده  وروشن کننده   پوست تولید می شود از عصاره ی گلهای  این گیاه به عنوان   افزودنی  به شامپو جهت  تقویت موی سر  استفاده می شود.

بابونه گیاهی   است همه جایی و تقریباً  در تمام نقاط جهان  به صرت خودرو می روید کشت این گیاه  در مقیاس وسیع  از ۲۰ سال پیش از  در اغلب  کشورهای غربی  آغاز شده است . در حال حاضر  نیاز صنایع مختلف به گلهای  بابونه در حدود   چهار هزار تن  (گل خشک ) است .

کشورهای عمده ی تولید  کننده بابونه عبارتند از :مجارستان و روسیه و آرژانتین  و آلمان  ، چک ، اسلواک ،فنلاند،مصر و اخیراً هندوستان

مشخصات گیاه

بابونه گیاهی علفی و یک ساله است این گیاه سرمای  زمستان را تحمل می کند در مناطق  شمالی در سطوح  وسیعی می روید منشا این گیاه آسیای صغیر گزارش شده است  . ولی در شمال و جنوب  آمریکا همچنین  در استرالیا می روید.

ریشه ی بابونه مخروطی  شکل و کم وبیش  سطحی است . ریشه در اواخر دوره ی  رویش از انشعابهای فراوانی  برخودراد می شودساقه استوانه ای شکل  است . ارتفاع  ساقه متفاوت است  و به شرایط اقلیمی  محل رویش گیاه بستگی دارد  و بین ۵۰ تا ۸۰ سانتی متر است . در زمینها شور ساقه  کوتاه و به صورت خوابیده روی زمین قرا رمی گیرد .برگها، منقسم ، باریک ، کشیده ، ونیزه ای شکل است  . برگ های صاف و فاقد کرک هستند و به صورت متناوب نسبت به یکدیگر   روی ساقه قرار دارند  . گلهادر انتهای  ساقه های اصلی و فرعی ظاهر می شوند قسمت میانی  گلها که مجموعه  ای از گلچه های  لوله ای زرد رنگ  است و در اوایل رویش نیمه کروی  میانی گلها که مجموعه ای  از گلچه های  لوله ای زرد رنگ  است و در اوایل رویش نیمه کروی  است که با نمو کامل گلها  و باز شدن  گلچه های لوله ای  کم و بیش  مخروطی  شک ل می شوند قطر  گلهای بابونه  متافوت و بین ۵/۱ تا ۳  سانتی متر است .

گلهای بعضی از گونه های جنس آنتمیس  شباهت زیادری به گلهای بابونه  دارند که  هنگام برداشت  باید کاملاً مورد توجه قرار گیرند .  قسمت میانی   این گلها(گونه های جنسی  آنتمیس ) قبل و پس از باز شدن به صورت نیمه کروی  باقی می ماند (مخروطی نمی شوند )

گلهای بابونه  مانند سایر گلهای گیاهان  تیره کاسنی  دارای دو نوع  گلچه زبانه ای و لوله ای می باشند . گلچه های  زبانه ای سفیدرنگ هستندو تعداد  آنهامتفاوت و بین ۱۲ تا۱۸  عدد است . این گلچه ها از نظر جنس ماده  می باشند .

 گلچه های  لوله  ای زردرنگ هستند این گلچه های  دو جنسی (نرماده )  بوده که پس از  باز شدن استوانه ای  شکل می شوند .

میوه فندقه  به طول ۱ تا ۵/۱ میلی متر ،خاکستری  رنگ یا زردروشن  است میوه از دو قسمت تشکیل  شده تس یک قسمت شامل  دانه (بذر )  است که ۲۰ تا ۲۵  درصد میوه را تشکیل می دهد .  قسمت دیگر همان گلچه ی لوله ای خشک شده است که ۷۵  تا ۸۰ درصد بقیه ی  طول میوه را تشکیل می دهد . وزن  هزار دانه  ۰۲/۰ تا ۰۳/۰  گرم است .

شرایط اقلیمی نقش عمده ای در رشد و نمو و حتی شکل بابونه  دارد چنانچه بابونه زمینهای  شود و غیر  حاصلخیز بروید  گیاهانی بسیار کوتاه  (به ارتفاع ۵ سانتی متر ) با گلهای  کوچک  و ظریف تولید  می کند . بابونه هایی را که در این شرایط می روئیدند  سالهاواریته ای  جداگانه  (به نام ساینا) می دانستند    و به غلف مناطق شود (یا علف شور)  معروف بود از انتقال  همان گیاه به شرایط اقلیمی مناسب ،گیاه به رشد و نمو  طبیعی خود دست می یابد که نشان دهنده  تاثیرشرایط اقلیمی  در رویش بابونه است .

تحقیقات  انجام شده  در ایران و سایر کشورها نشان می دهد  که نه تنها  در بین گونه های  مختلف  بابونه بلگه در بین افراد یک گونه که شرایط  اقلیمی متفاوت  می رویند از نظر کمیت و کیفیت  مواد موثره تفاوتهای بسیار  زیادی وجود   دارد از این رو بابونه را از نظر  تیپهای شیمیایی   می توان به گروههای  مختلفی طبقه بندی  کرد در این رابطه اسانس  بعضی ازآنها  از مقدار زیادی  کامازولن  برخوردار است  . در حالی که  بعضی دیگر فاقد  آن می شد .

مقدار اسانس گلها متفاوت است  و به شرایط اقلیمی  محل رویش   گیاه بستگی دراد و بین ۴/۰ تا ۵/۱  درصد است . ۱۲ تا ۲۰ درصد  اسانس را کامازولن  (نقش موثری  در معالجه  تورم دارد )  تشکیل میدهد .کامازولن  یک سزکویی ترپن  است که از ماده ی پیش سازط «پروکامازولن » (ماتریسین)  تحت تاثیر حرارت  به وجود می آید . از ترکیبهای مهم دیگر  اسانس بابونه  می توان از «بیسابلول » ،«اکسید بیسابلول» و  «فارنزن » نام برد .

فلاونوئیدها از ترکیبات  دیگر گل بابونه  هستند مهمترین  این فلاونودئیدها عبارتند از :آپی جنین ،آپی جنین  -۷-  گل ی کوزیدو لوتئولین

ویتامین ث ، کومارینها، مواد مسیلاژی  و ترکیبات  پکتینی  نیز از ترکیبات  دیگر گل بابونه   می باشند .

اسانس در قسمتهای  پایینی گلچه های لوله ای به شکل  قطراتی  کروی درکیسه ها و مجاری  ترشحی شیزوژن  که با ایجاد  شکاف در جدار  حدفاصل سلولهابه وجودمی آیند تشکیل می شود...

-شنبلیله
مقدمه
شنبلیله از گذشته  به عنوان گیاهی دارویی مورد استفاده قرار می گرفت به طوری که  از پیکر رویشی تازه  شنبلیله سالهاست به عنوان سبزی استفاده می شود  مواد موثره این گیاه کاهش دهنده ی قندخون  ، ضد التهاب  ونرم کننده است .
درفارماکوپه های معتبر  از دانه های شنبلیله  به عنوان  دارو یاد شده وخواص  درمانی آن مورد تاکید قرار گرفته است . در صناعی دارویی از مواد موثره   دانه ای این گیاه هورمونهای جنسی ،کورتیکوستروئیدها ، ویتامین  د و گلی کوزیدهای قلبی تهیه می شود .
شنبلیله در سطوح وسیعی  در کشورهای مراکش  ،اتیوپی ،تونس ،مصر،  الجزایر وهند کشت  میشود.
مشخصات گیاه
شنبلیله  گیاهی علفی  و یک ساله  است منشا این گیاه  نواحی مدیترانه  گزارش شده   است شنبلیله در آسیا و اکراین  و همچنین   ازهندوستان تا چین گسترش دارد .
تاکنون 70  گونه معلق  به جنس تریگونلا شناسایی شده است که شامل گیاهان یک ساله تا چند ساله می باشند .  مهترین  گونه های  این جنس عبارتند از :کورولا،کولیسرز، کورنیکولاتا،هاموسا، رادیاتا، فونوم گراکوم.
ارتفاع شنبلیله  متفاوت است و به شرایط  اقلیمی محلی رویش گیاه بستگی دارد . و بین 40تا 60  سانتی متر می باشد ساقه انشعابهای  متعددی دارد  برگهای سه تایی وطول آن یک  تا چهارسانتی متر است دمبرگ به طول  یک تا سه سانتی متر  و کم وبیش کرکدار است . گلهای شنبلیله  دو جنسی سفید و زرد و بندرت بنفش رنگ هستند . میوه شنبلیله  غلاف دار و به طول 10تا 12  سانتی متر و پهنای  آن 5/0 تا 1 سانتی متر  است داخل میوه تعدادی  دانه قراردارد  طول دانه  به چهار تا پنج میلی متر  می رسد دانه ها  بسیارمحکم  و در طول آن یک شیار  کم و بیش  عمیق وجود دارد وزن هزار دانه 5/11 تا 8/11  گرم است .
بذرهای شنبلیله  حاوی موادی نظیر  آلکالوئید« تریگونیلین »  «کولین » و«ساپونهای استروئیدی » (شامل «دیوزژنین »و«تریگوژنین » به مقدار 8/0 تا 2/2 درصد می باشد ) همچنین بذرها شامل ترکیبات موسیلاژی ،پروتئین  وروغن است .
دانه ی شنبلیله  در تاریکی جوانه می زند و تا یک الی دو سال ازقوه ی رویشی مناسبی  برخوردار است . گلهای شنبلیله  بین ساعت  نه صبح تا شش بعد از ظهر باز می شود  گلها ساعت30/11 صبح حداکثر شکوفایی  را دارند . کلاله 12 ساعت قبل از باز شدن  گل بارور و آماده لقاح  می شود و تا 10 ساعت پس از باز شدن  گل باروری  آن ادامه می یابد .

-رازک
مقدمه
قدمت کشت رازک  به بیش از یک هزار سال پیش می رسد . در اروپا آثار به جا مانده  از سال  786  میلادی نشان می دهد این گیاه  دربرخی نقاط مانند باغها و فضای مربوط به کلیساها به خصوص  اطراف منزل  دنیس (از کشیشهای  بلند پایه ی آن زمان ) به عنوان  یک گیاه دارویی  کشت می شده است . در گذشته مردم از گلهای  ماده و مخروطی  شکل این گیاه برای معالجه  بیماریهایی مانند  مالاریا ،یرقان و ناراحتیهای  گوارشی (به عنوان  محرک ترشحات  معده و تنظیم  کارجهاز هاضمه ) استفاده می کردند   بعدها به عنوان  ماده ای خراب آور و آرام بخش  مورد توجه  قرار گرفت .
در اکثر فارماکوپه های  معتبر از گلهای رازک ماده واسانس  آن به عنوان  دارویاد شده  و خواص آرام بخشی و خواب آوری  آنها رامورد تاکید قرار گرفته  است ازمواد  موثره گلهای  رازک به عنوان مدر ( پاک کننده  کلیه ها)  و ضدعفونی   کننده استفاده  می شود این مواد اثرهای  هوومونی نیز ار خود نشان می دهند .
در صنایع  داروسازی  از مواد موثره  گلهای این گیاه  داروهایی آرام بخش و  و خواب آور مانند لگاتین  و هوالتا تولید شود  از گلهای رازک در صنایع  غذایی کنسروسازی و نوشابه سازی  و به عنوان طعم دهنده  استفاده میشود در حال حاضر بیش از  95 درصد  رازکهای تولید شده در سراسر جهان  در صنایع نوشابه سازی به خصوص تولید  آب جو (ماءالشعیر )  به عنوان  طعم دهنده  کاربرد  دارد مواد موثره   گلهای رازک  (اسانس و عصاره ی آن ) خاصیت ضدعفونی کننده گی  دارندو این مواد در صنایع بهداشتی  و آرایشی  کاربرد داشته  و از انها در تهیه  شامپو،کرم  و محلولهای  آرایشی جهت  حفاظت پوست و مو استفاده میشود.

توضیح:این سه مقاله در یک فایل ورد همراه با منابع میباشد

دانلود مقاله درباره گیاه ارزن (مربوط به رشته کشاورزی)

اختصاصی از یارا فایل دانلود مقاله درباره گیاه ارزن (مربوط به رشته کشاورزی) دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:36

چکیده:

ارزن

نام علمی pancium miliaceum

انکلیسی mill

فرانسه : millet

تاریخچه و کلیات

ارزن گیاهی است که دارای دانه های خیلی کوچک بوده و دانه های آن از دانه ذرت خوشه ای به مراتب کوچکتر می باشد و در بین غلات به غله دانه ریز معروف است.

این گیاه درایران و دیگر کشورهای گرمسیر که سابقه تاریخی زیادی در امر زراعت دارند و نیز در مناطق گرم به مقدار زیاد کاشته شده و زراعت آن در مصر به زمانهای دور باز می‌گردد و در چین قدیم حدود 2600 تا 2700 سال قبل از میلاد ارزن ، برنج ، گندم و دیگر غلات از گیاهان زراعتی درجه اول بوده اند به روایت تاریخ زراعت ارزن در چین و روم و یونان حتی به حدود 2600 سال قبل از میلاد می رسد در حال حاضر به مقدار زیاد در آفریقا ، هندوستان چین و بعضی از کشورهای آمریکای جنوبی کاشته می شود و در ایران نیز زراعت ارزن از قرن سیزدهم متداول بوده است.

ارزن در برخی از کشورهای اروپا نیز از قدیم برای تغذیه انسان ، حیوانات و بخصوص پرندگان به مقدار زیاد کاشته می شد لکن پس از آنکه کشت سیب زمینی و ذرت در اروپا توسعه پیدا کرد سطح زیر کشت ارزن کاهش یافت و اهمیت خود را از دست داد.

مشخصات گیاه شناسی

ارزن در رده بندی گیاهی از تیره غلات gramineae بوده و دارای جنسهای مختلفی است این گیاه مانند سایر غلات دارای ریشه افشان و ساقه های ماشوره ای و بدون انشعاب و گره دار می باشد. برگهای ارزن باریک، کشیده و به طور متناوب در روی ساقه قرار دارند و به نیامی منتهی می شوند که ساقه را در بر گرفته است. گل آذین ارزن به صورت خوشه سنبل بوده، میوه آن گندمه و دارای دانه های ریز و کوچک و گرد است، دانه های ارزن به وسیله پوشینه کاملا پوشیده شده و رنگ دانه در نژادهای مختلف متفاوت است ارتفاع بوته ارزن بسته به انواع آن متفاوت بوده و بین 45 سانتی متر تا 2 متر و گاهی نیز تا 3 متر متغیر می باشد.

ارزن دارای گونه های زیادی است که مهمترین آنها عبارتند از:

1- ارزن معمولی Panicum miliaceum L

ارتفاع بوته آن نسبتا کوتاه و حدود 50/1 متر بوده. تعداد برگهای روی ساقه آن کم و گل‌آذین آن خوشه سنبل باز(پانیکول) و سست است.(شکل 147) دانه ها پس از رسیدن کامل در داخل پوشینه ها(گلومل ها) باقی مانده و خیلی شفافند. دانه ها به رنگهای سفید، زرد، قرمز روشن و حتی سیاه بودن و نسبتا مسطح هستند. وزن هزار دانه آنها 5 تا 7 گرم است. مبدا این ارزن از آسیا و بخصوص چین بوده و در اروپای مرکزی و روسیه نیز به مقدار زیاد کشت می‌گردد. همچنین زراعت آن در شرق آفریقا، آمریکا، اتازونی، بریتانیا، چین، ژاپن، کره و هندوستان رایج است. این ارزن به مصرف تغذیه انسان و حیوانات رسیده و دارای چند زیر‌گونه می باشد که عبارتند از:

پانیکول آن باز می باشد

Panicum miliaceum ssp . efusum

پانیکول آن فشرده بوده

Panicum miliaceum ssp . compactum

پانیکول آن نیمه فشرده می باشد(شکل 148)

Panicum miliaceum ssp. compactum

در سال 1922 دانشمندی به نام شوالیه Chevalier در هندوستان رقم دیگی از این گونه به نام Panicum miliaire بدست آورد که دارای دانه های خیلی ریز با وزن هزار دانه 2 تا 3 گرم بوده و در مقابل خشکی بسیار مقاوم می باشد.

سایر گونه های این ارزن عبارتند از :

Panicum antidotale Retz

Panicum maximum L.

2- Digitaria exilis Stap f ( Paspalum langiflorum A. Chev)

ارتفاع بوته این ارزن خیلی کم و حدود 45 سانتی‌متر بوده و به ارزن کوچک موسوم است. هر گل آذین آن دارای 2 تا 4 شاخه فرعی خیلی نازک می باشد که هر یک بین 5 تا 5/12 سانتی متر طول دارند. دانه ها پوشیده و خیلی کوچکند. وزن هزار دانه آنها 5/0 تا 6/0 گرم بوده. مرکز اصلی آن از آفریقاست و در گینه، سیرالئون، سودان و شمال نیجریه نیز کشت می‌شود.

3- Echinochloa frumentaceum Link                                              

Panieum frunentaceum Roxb.

ارتفاع بوته آن حدود 2 متر بوده، پانیکول آن فشرده، رنگ دانه هایش قهوه ای، وزن هزار دانه آن 3 تا 4 گرم است. این ارزن وحشی بوده و مبدا آن از آفریقاست و در چین و هند نیز کشت می شود. گیاهی است زودرس و به مناسبت آنکه دوره زندگی دو ماهه دارد به ارزن 60 روزه معروف می باشد. سرعت رشد آن خیلی زیاد است و در بعضی کشورها بخصوص در مصر جهت اصلاح زمینهای شور در تناوب قبل از برنج قرار می گیرد و در مصرف آن بیشتر برای علوفه دامها است.

4-                                                  Paspalum scrobiculatum L.

1. frumentaceum Stapf

این رقم در هندوستان کشت می شود و برای رشد و نمو خود احتیاج به خاکهای قوی دارد. دانه های آن نسبتا درشت و وزن هزار دانه آن 5 تا 6 گرم است.

5- گاورس

Setaria italica Beav .

Panicum italicum L .

Panicum germanicum Moench.

این ارزن دارای ارقام مختلف است وارتفاع بوته های آن در بعضی از ارقام حدود 2 متر و در پاره ای دیگر از ارقام از 80 سانتی متر تجاوز نمی کند. گل آذین هایش (پانیکول) فشرده و بین 3 تا 30 سانتی متر طول دارد. قطر گل آذین آن بین 25/1 تا 5 سانتی متر و وزن هزار دانه آنها 6/1 تا 4 گرم است. در ابتدا به صورت علف هرز بوده ولی در حال حاضر در اروپا و اتازونی به عنوان علوفه کشت گردیده و در هندوستان و مالزی از دانه آن برای تغذیه انسان استفاده می شود. در هندوستان به ارزن کودو و در ایران به گاورس معروف است. این ارزن دیپلوئید و با 18 = n 2 کروموزوم می باشد.

6-                                                    Pennisetum americanum L

این ارزن دارای گل آذین طویل و باریک بوده و در سال 1936 دانشمندانی مانند Hutchison و Daiziel از این جنس 8 گونه تشخیص داده اند که عبارتند از :

Panicum sncylochaete

Panicum cinereum .

Panicum gambiense.

Panicum gibbosum.

Panicum leonis .

Panicum maiwa.

Panicum nigritarum.

Panicum pycnostachyum.

طول دوره رشد این ارزن ها بین 60 تا 350 روز تغییر نموده و وزن هزار دانه آنها 4 تا 8 گرم است. ساقه آنها استوانه ای بوده، گره های موجود در روی ساقه ذرت می باشد. پانیکول آنها نیز استوانه ای و طویل بوده و ارتفاع کلی ساقه به 3 متر می رسد. پانیکول ضخیم و قطر آن حدود 1 تا 7 سانتی متر و طول آن بین 5 تا 40 سانتی متر است. به علت آنکه گل آذین آن استوانه ای و طویل و شبیه شمع می باشد به ارزن شمعی موسوم شده است. مبدا آن از آفریقا بوده و منحصرا در مناطق خشک و گرم مانند هند و آفریقا کشت می شود و در هند نیز ارزن مرواریدی نامیده می شود.

7-                                                   Eleusine coracana Gaerth.

Eleusine cerealis.

ارتفاع بوته آن بین 60 تا 120 سانتی متر متغیر بوده و گل آذین آن دارای 5 تا 10 سنبلک است که هر کدام از یکدیگر کمی فاصله دارند و انتهای آنها به طرف داخل خم می شود دانه‌های آن رنگی و وزن هزار دانه آن 2 تا 3 گرم است. برگهای ان خیلی طویل و پهن می‌باشد و در مناطق گرم و معتدل رشد می نماید.

مهمترین مناطق کشت آن هندوستان، چین، ژاپن، کنگو، اتیوپی و موزامبیک است و در اتازونی به عنوان علوفه دام کشت می گردد؛ در هند نیز به ارزن راجی معروف است.

8-                                                                    Eragrostis terotter    

Eragrostis abyssinica Link

ارتفاع بوته آن کم و حدود 60 تا 80 سانتی متر و گل آذین آن طویل و دارای محورهای زیادی است. در روی هر سنبلک 3 تا 10 گل فشرده ظاهر می شود. دانه های آن خیلی کوچک و وزن هزار دانه آنها 3/0 تا 5/0 گرم است دوره رشد آنها 150 روز می باشد. این ارزن در جنوب آفریقا، هندوستان و استرالیا برای تهیه علوفه کاشته می شود.

9- شمال تسبیح Coix lacryma jobi L.

این ارزن خیلی سریع الرشد بوده و ارتفاع بوته آن به 120 تا 180 سانتی متر می رسد. دانه‌های آن خیلی سخت وسفید رنگ و گاهی اوقات رنگ دانه های آن سفید مایل به خاکستری و حتی آبی رنگ تغییر می نماید. مراکز اصلی آن ایران، هندوستان و مالزی است و در مالزی و هندوستان و ژاپن به منظور استفاده از دانه آن کشت می شود. در هندوستان علاوه بر آنکه از دانه آن استفاده می شود. برای تهیه علوفه حیوانات نیز زراعت می گردد.

مهمترین ارزن هایی که در برخی از مناطق مستعد ایران کاشته می شوند عبارتند از:

• گاورس کاشان : ارتفاع بوته آن حدود یک متر بوده و در مقابل آفات و بیماریها مقاوم است و از دانه آن برای مصارف مختلف استفاده می شود.
• ارزن مازندران: گونه ای دیررس بوده، برای تهیه غذای انسان و پرندگان کشت می‌شود.
• ارزن معمولی : از دانه آن به منظور تغذیه پرندگان استفاده می شود.

  ارزن انگشتی

(Eleusine Coracana L. Gaertn)

• مقدمه

ارزن انگشتی عمدتاً در آسیا و آفریقا زراعت می شود و در انگلستان به «پای برنده» (کوراکانا)، در زبان هندی به «راجی» (نانگلی)و در اتیوپی به «داقوزا»معروف است.

ارزن انگشتی بطور وسیع در ایالتهای کارناتاکا، آندراپرادش و تامیل نادو شبه جزیره هند بصورت دیم کشت می گردد. این نوع ارزن حدود 40 درصد میزان کل تولید ارزن های دانه‌ریز (تقریباً معادل 2/3 میلیون هکتار) را در هندوستان شامل می شود. شایان ذکر است که سطح عملکرد ارزن انگشتی در طی چهار دهه اخیر در سایه برنامه های اصلاحی و بهبود عملیات زراعی بطور یکنواخت از حدود 650 به 1000- 750 و حداکثر 1500 کیلوگرم در هکتار افزایش پیدا کرده و گزارشات زراعتی نیز حاکی از آن می باشد که سطح عملکرد ارزن انگشتی تحت شرایط آبی تا 5/4 – 0/4 تن در هکتار نیز رسیده است. در واقع می توان گفت که با انجام تلاقی های بین ارقام ارزن انگشتی در کشور هندوستان و آفریقا ثبات عملکرد واریته های این گیاه افزایش یافته است. غذاهای کنسانتره ارزن راجی عمدتاً با ذائقه مردمان روستایی جنوب هندوستان سازگاری دارد و از نظر کربوهیدرات و مواد معدنی بخصوص کلسیم، فسفر و آهن غنی است. چون آمار میزان تولید ارزن راجی در آفریقا سایر انواع ارزن را نیز شامل می شود. لذا تعیین سهم عملکردی ارزن راجی تا حدی مشکل خواهد بود. در کل متوسط عملکرد در حالت مصرف کمتر نهاده های کشاورزی و روشهای کشت دیم و سنتی در محدوده 600-500 کیلوگرم در هکتار متغیر است. لازم به ذکر است که سطح زیر کشت ارزن انگشتی در مناطق جنوبی و شرقی آفریقا تقریباً 10 هزار هکتار می باشد.

1. منشاء و پراکندگی

  در کشور هندوستان «راجی» به نویسندگان ادبیات سانسکریت قدیمی که به ارزن اصطلاح«راجیکا»اطلاق می‌کردند‌اشاره دارد.‌عقیده بر‌این‌است‌که‌Eleusine coracana یک لاین از گونه های وحشی ارزن نظیر E. Indica می باشد و توسط بشر اولیه در کشور هندوستان اهلی گردیده است. قبل از ورود آریایی ها به شبه جزیره هند کشت E. Indica در هندوستان مرسوم بود. بعضی از محققین بر این عقیده اند که منشاء E. Coracana هندوستان بوده و از آنجا به کشورهای عربی و آفریقا حدود سه هزار سال قبل گسترش یافته ‌است. با توجه به سطح زیر کشت آن در قسمتهای جنوبی کشور هندوستان، این منطقه به عنوان خاستگاه اولیه ارزن راجی محسوب می شود. اما واویلوف حبشه را منشاء اصلی آن می‌داند.

ارزن انگشتی بطور وسیع در قسمتهای جنوب آسیا و شرق و جنوب آفریقا زراعت می‌شود. E. Coracana sub sp. Africana از نزدیکترین گونه های وحشی ارزن راجی محسوب می شود (پراسادا رائو و همکاران، 1986). از روی شکل ظاهری گل آذین می توان گونه ها و زیر گونه های ارزن راجی را از هم تشخیص داد. بعنوان مثال در زیر گونه آفریکاناساقه ها باریک و ارتفاع ساقه حداکثر 135 سانتی متر است و سنبلچه ها در دو ردیف و در دو طرف محور راکیس قرار گرفته اند. همچنین گلوم ها کوتاه تر از سنبلچه ها در دو

 

دانلود تحقیق درباره خواص پزشکی گیاه کنگر

اختصاصی از یارا فایل دانلود تحقیق درباره خواص پزشکی گیاه کنگر دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:13

فهرست مطالب:

درباره خواص پزشکی گیاه کنگر    1
خواص درمانی کنگر در سلامت بدن    3
خواص غذایی کنگر    5
خواص درمانی کنگر در سلامت بدن    6
کنگر باغى - خارلته - کنگر صحرائى - کنگر وحشى    7
محل رشد و پراکنش    9

چکیده:

درباره خواص پزشکی گیاه کنگر
نام دیگر این گیاه آرکیشو است و از گیاهان مغذی است و ریشه آن مورد استفاده قرار می گیرد. در زمان گل دادن، دانه های آن نیز قابل استفاده است. از دانه های آن برای هضم غذا استفاده می شود و بسیار نیروزا است و برای ناراحتی های کبد و طحال مؤثر است.
نام علمی کنگر CYNARA SCOLYMUS است. این گیاه اولین بار در اتیوپی کشت شد و بعد در نقاط مختلف دنیا گسترش پیدا کرده است. محل اصلی رویش این سبزی مدیترانه، جزایر قناری و آمریکای جنوبی است. زمان به گل نشستن این گیاه از بهار تا نیمه ی تابستان است که به عواملی چون شرایط اقلیمی و گرمای هوا وابسته است. دم برگ داخلی سفید رنگ ، راس ساقه و هاگدان قسمت های خوراکی این گیاه را تشکیل می دهد که در سوپ ، خورش و سالاد مورد استفاده قرار می گیرد. در یونان و مصر باستان، این گیاه به دلیل نقش کمکی در هضم مواد غذایی مورد توجه قرار گرفت و در قرن 16 میلادی در اروپا یکی از سبزیجات معروفی بود که توسط اشراف مصرف می شد.
در طب سنتی اروپا ، برگ های کنگر به عنوان ماده افزایش دهنده ادرار ( دیورتیک ) و محرک کلیه ها ، محرک ترشح صفرا از کبد و انقباض کیسه صفرا مورد استفاده قرار می گرفت. این گیاه غنی از پتاسیم بوده، ولی از لحاظ انرژی محدود است.
مواد مغذی اصلی موجودد در 100 گرم کنگر خام
انرژی  18 کیلو کالری
پتاسیم  360 میلی گرم
آهن  1 میلی گرم
فولات  21 میکروگرم
کلسیم  41 میلی گرم
پتنوتنیک اسید  3/0 میلی گرم
ویتامین B1  1/0 میلی گرم
سدیم 27 میلی گرم
بتاکاروتن   39 میکروگرم
فیبر   4 گرم
خواص درمانی کنگر در سلامت بدن
سرگل های این گیاه به عنوان سبزی مصرف می شود که برای دستگاه گوارش مقوی بوده و به هضم مواد غذایی کمک می کند. عصاره ی برگ و ریشه ی کنگر برای جلوگیری از رسوب چربی در جدار رگ ها مفید بوده و در درمان یرقان ، سوء هاضمه ، احساس ناراحتی در معده ، نفخ ، بی اشتهایی ، تهوع ، اسهال خفیف یا یبوست ، نارسایی کبد ، دفع مزمن آلبومین و کم خونی بعد از جراحی موثر بوده و از کبد در برابر سموم شیمیایی محافظت می کند. در بعضی از کشورها به عنوان محرک تمایلات جنسی مصرف می شود.
ماده سینارین که در عصاره برگ کنگر وجود دارد، باعث کاهش کلسترول خون می شود. تحقیقات نشان داده است که سینارین باعث کاهش سطح تری گلیسیرید خون نیز می شود.
سینارین و ماده دیگری که به عنوان اسید کافئیک شناخته شده است، کبد را در برابر عفونت حفظ می کند و به کبد کمک می کند تا بعد از تخریب قسمتی از آن دوباره خود را از نو بسازد. از آنجایی که کنگر محتوی کربوهیدرات پیچیده غیر قابل هضم به نان اینولین است، خاصیت مسهلی دارد. از طرفی اینولین موجود در کنگر باعث افزایش باکتری های مفید و کاهش باکتری های مضر در مدفوع می شود. در حقیقت باعث حفظ سلامتی روده شده و احتمالاً می تواند خطر سرطان روده باریک را کاهش دهد. آنتی اکسیدان موجود در کنگر، پوست را در برابر سرطان محافظت می کند.
مقدار مصرف
بزرگسالان برای بهره گیری از اثرات درمانی کنگر می توانند ،4-1 گرم برگ خشک یا خام آن را سه بار در روز مصرف کنند.

کسانی که نباید کنگر مصرف کنند
- بهتر است زنان باردار، کودکان، بیماران مبتلا به بیماری شدید کبدی یا کلیوی از مصرف برگ کنگر پرهیز کنند.
- از آنجایی که برگ های کنگر محرک انقباض کیسه ی صفراست، افرادی که سنگ کیسه ی صفرا دارند نباید آن را مصرف کنند، چرا که افزایش انقباض کیسه ی صفرا منجر به انسداد مجاری و حتی پارگی کیسه صفرا می شود.
- هم چنین اشخاصی که نسبت به کنگر و یا خواص سینارین حساسیت دارند، باید از مصرف این گیاه پرهیز کنند.
خواص غذایی کنگر
 
نام علمی کنگر CYNARA SCOLYMUS است. این گیاه اولین بار در اتیوپی کشت شد و بعد در نقاط مختلف دنیا گسترش پیدا کرده است. محل اصلی رویش این سبزی مدیترانه، جزایر قناری و آمریکای جنوبی است. زمان به گل نشستن این گیاه از بهار تا نیمه ی تابستان است که به عواملی چون شرایط اقلیمی و گرمای هوا وابسته است. دم برگ داخلی سفید رنگ ، راس ساقه و هاگدان قسمت های خوراکی این گیاه را تشکیل می دهد که در سوپ ، خورش  و سالاد مورد استفاده قرار می گیرد. در یونان و مصر باستان، این گیاه به دلیل نقش کمکی در هضم مواد غذایی مورد توجه قرار گرفت و در قرن 16 میلادی در اروپا یکی از سبزیجات معروفی بود که توسط اشراف مصرف می شد.

دانلود مقاله نقش گیاه دارچین در درمان بیماری ها

اختصاصی از یارا فایل دانلود مقاله نقش گیاه دارچین در درمان بیماری ها دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:59

فهرست مطالب:

مقدمه:   ۱
معرفی گیاه دارچین (۵)   ۷
انواع دارچین   ۸
مشخصات گیاه دارچین   ۱۰
ترکیبات شیمیایی   ۱۳
روشهای مختلف کنترل های کیفی و کمی شیمیایی   ۱۷
سنجش های مرغوبیت   ۱۹
مصرف غذایی   ۱۹
دارچین در طب سنتی   ۲۰
خواص دارویی و درمانی   ۲۳
خاصیت ضد میکروبی دارچین   ۲۵
مختصری در مورد بیماری دیابت   ۲۶
آثر آنتی دیابتیک دارچین   ۲۹
صوو داروی ( ۱ و ۶ و ۱۱)   ۳۸
عوارض جانبی دارچین   ۴۰
عوارض پوستی و آلرژیک   ۴۱
تداخلات دارویی   ۴۳
باروری، بارداری شیردهی:   ۴۴
قدرت جهش زایی و سرطان زایی   ۴۶
فهرست  منابع فارسی   ۴۸

مقدمه:

گیاهان اولین موجودات خلقت و این جاندارن خاموش و نمودارهای زیبایی در طبیعت، پت از گذشت میلیون ها سال که از پیدایش آنها برروز زمین می گذرد، در طی چند قرن اخیر، آثار  و خواص اعجاز انگیز خود را توسط  دست بشر به منصه ظهور رساانده‌اند.

طب و طبابت و به طور اعم معالات از ولین مسائلی است که بشر برای حفظ اعتدال و توازن مزاج  در بروز امراض جهت اعاده سلامتی به آن روی آورده نسبت به دفع وضع قوانین، امکانات، تحقیقات و گردآوی لازم ومسائل مربوطه نهایت باریک بینی و دقت را معمول داشته، زیرا به هر صورت جان آدمی گنجیه و دیعه ای است که حفظ آن ذاتی و غریزی است .

در طی قرون و اعصار متمادی مردم به خواص درمانی گیاهان پی برده اند و دانشمندان بزرگی  در اقصی نقاط جهان، دراین زمینه تحقیق و کار کرده اند و کتا بها نوشته اندو همزمان با سایر نقاط دنیا در ایران نیز استاتید و دانشمندان بلند پایه ای چون اوبو‌علی سینا، محمد زکریای رازی، سید اسماعی جرجانی و ابونصر موفق هروی قرن های متمادی علم پزشکی ئ درمانی جهان را تحت تاثیر قرار داده و به حدی ارتقاء علمی یافته اند که آثار آنها به اروپا رفته وتا قرون شانزده و هفده، تعلیمات منحصر به فرد دانشگاهی را تشیکل داده وهنوز مضامین آن مورد تتبع و ترجمه و استفاده است.

فارماکوکنوزی که معینی تحت الفظی آن داردوشناسی (علم الادویه) است، جزئی از هنر و علم پزشکی به شمار می آید و آغاز آن از زمانی است که بشر ب درمان بیماری‌ها پرداخته است. فارماکوکنوزی از تمدن های کهن، که در آنها از اجزای حیوانات و گیاهان، محلول های شفا بخش وتهیه می کردند و آنها را برای از  بردن آلام و کاستن رنج ومقابل با بیماری ها به کار می بردند و ریشه گرفته است. منشا اولیه فارماکوکنوزی را می توان در اسرار جادوگری قبایل بشری دانست که توانسته است دوره مبت نشده اسرار طب انسانی را پشت سر بگذارد وسیر تکاملی خود را از مرحله بدوی تا به امروز که عصر استفاده  از عوامل اختصاصی است به خوبی طی نماید.

با آنکه امروزه درمان بیماری ها بیشتر از طریق مصرف داروهای صورت می گیرد که منشاء صنعتی دارد واختصاصا در‌آزمایشگاه تهیه می شوند و اثرات قاطع آنها نیز ردرمان بیماری ها موجب توسعه مصر ف آنها گردیده است، معهذا چون با مصرف  بعضی از داروها  زیانهایی به بدن می رسد، روز به روز به اهمتی گیاهان دارویی و فرآورده های آنها بیشتر توجه می‌شود و اعتقاد علومی درباره آنها پیوسته تقویت می‌گردد.

دارچین معمولاً به عنوان پوست درخت  Cinnamomumzeylanicum شناخته می‌شود. در پرتغال و اسپانیا به عنوان  Canela ، در فرانسه Cannelle  و در آلمانی به عنوان Zimt  شناخته می‌شود. در هند و ایران دراچین خوانده می شئد که بمنی چوب درخت چینی است که درقیق ترین توضیح برای دارچین است . اسم آن از « kayumanisk» به معنای چوب شیرین زبان  مالاکا کارگرفته شده که معادل عبری آن «qinnkmu» است که منشا کلمة cinnamon  است. کلمة Canolla توسط ایتالیایی ها استفاده از تا توضیح بدهند به عنوان «little cannan tubes» (لوله های توپی کوچک) که شبیه پوست ساقة لوله شده دارچین است. تجارت دارچین در قرن ها سیرزدهم و چهاردهم در کنترل ونیس بود  که به همین علت این شهر بسیار ثروتمند شده بود (۶۷)

مصری های دارچین را به همراه مر درمومیایی کردن استفاده می کردند، شاید به خاطر سینامیک اسید که خاصیت آنتی باکتریال دارد. عبر ها از دارچین درمراسم مذهبی  استفاده می کردند و در همین حال در مکزیک،‌کشورهای آسیایی، عربستان در شمال آفریقا دارچین  در آشپزی استفاده  می شده ولی بع عنوان ادویه د آشپزی استفاده نمی‌شده است.

در قرون رسطی و بعد از آن دارچین از حصر  صادر می شد که  خود توسط تاجران عرب از سیلان آورده می شد. دارچین  تبدیل به یک طعم محبوب در تعدادی زیادی از غذاها شد و به عنوان محرک اشتها، هاضمه و درمان برای سرفه و گلو درد شناخته شد. در حال حاضر  در آمریکا دارچین به طور عمده برای طعم دادن به دسرها و چاشنی ها استفاده می‌شود. در حالیکه در آن در ترکیبات گرانی که به نوشیدنی ها و قهوه اضافه می‌شود استفاده می‌شود. (۶۸)

دارچین حقیقی در آشپزی مکزیکی و در قهوه و چای بسیار محبوب است.

احتالا دارچینی که مصری ها در زمان فراعنه استفاده می کردند و به طور عمده از چین می آمده جایی که درختستان هایی  از دارچین در جایی اطراف شهر kweikin که اکنون Guilin  (Kwei  به معنای دارچین  و lin  به معنای جنکل است)  خوانده می‌شود و روئید. دارچین حقیقی سیلان که اکنون سرپلانکا نامیده می‌شود توسط پرتغالی ها در اوایل قرن  شانزدهم کشف شد و بعد از آن تجارت آن به طور ظالمانه ای توسط آنها کنترل شد. (۶۵)

درخواست رو به رشد برای دارچین منجر به جنگلی بین هلندی ها و پرتغالی ها شد و در اواسط قرن هفدهم هلندی ها تجارت سیلانی تحت کنترل  درآوردند. در قرن هفدهم خیلی از هلندی ها در سریلانکا درتلاشی برای شکستن قوانین شالمانة مستعمره نشین های جدید قتل عام شدند . اما این منجر به تلافی و پیشرفت پرتغالی ها درکنترل کاشت دارچین جزیره شد.

هلندی ها به زور امتیاز انحصاری دارچین را گرفتند. برای اینکه قیمت ها را بالا نگهدارند در سال ۱۷۶۰ قدار زیادی دارچین را در آمستردام سوزاندند تا دارچین کم یاب شود. شاید این رفتار خسملانه دوستداران خیالباف دارچین را در سیار کشورها قانع کرد که آن ادویه بیش از اندازه در خوراک یزی استفاده شده . (۶۸)

 در هر حال در سال ۱۷۹۵ انگلیسی ها کنترل سیلان را با این امدی که علاقة مردم را نسبت به دارچین  دوباره زنده کنند به دست گرفتند خیلی قبل از این نهال های دارچین  توسط هلندی ها برای کاشت در اندونزی منتقل شد.  اهمیت  دارچین  به طور مستمر و دریجی  رو به کاهش گذاشت چون  استفاده از این ادویه  در آشپزی و ساختن شراب از افتاد اکنون علاقه به دارچین در مصر روبه رشد است. در قرن نوزدهم به مصر دارچین توسط فرانسوی هایی که نهال های آن را در Jardin de plantes  پاریس می کاشتند و معرفی شد. درهرحال  بعد از آن اهمیت  دارچین  در آشپزی فرانسوی کاهش یافت با این حال هنوز در غذهای سنتی  فرانسوی کانادا استفاده می‌شود.

امروزه دارچین به عنوانی ک ماده معطر فوق العاده در غذهای پخته شده مصرف می‌شود. ولی مزه‌آن تعداد محدودی را جذب می کند.و به طور مشابه دارچین به طور گسترده به عنوان دارو یا نگه دارنده غذا یا نجور استفاده می‌شود. ولی تعداد محدودی را جذب می کند از نظر محبوبیت زیاد و جدال های فراوان برای تجارت  آن در هزاره گذشته، این ادولیه باستانی بدون شک  امروزه شایستگی بیشتری برای تحسین دارد.

معرفی گیاه دارچین (۵)

دارچین،  شامل پوست تنه خشک شده ساقه گیاه Cinnamonum zeylanicm Blume  از خانواده  (Lauraceae)  است که عاری از بافت چوب پنبه ای خارجی و پاراتشیم زیر آنه بوده و حدقل  دارای ۲/۱ درصد ( حجمی / وزنی) اسانس می باشد.

نام های مختلف گیاه به شرح زیر می باشد:

لاتین:

انگلیسی:

فرانسه:

آلمانی:

ایتالیایی:

اسپانیایی:

چینی:

هندی:

عربی:

هندی:

Cinnamomum zeylanicum Blume

Common cinnamon tree ceylan cinnawon

Cannelies de ceylan, cinnamone

Zimtbaum

Cannelle

Canela

Yook gway

Dal -  chini,  dorchini

دارچینی ، سلخجه

دراچین

دارچین در نفت به معنای «چوب آمده از چین » می باشد که البته بیشتر منظور دارچین ازگونه کاسیا می باشد.

دانلود مقاله نقش گیاه دارچین در درمان بیماری ها

اختصاصی از یارا فایل دانلود مقاله نقش گیاه دارچین در درمان بیماری ها دانلود با لینک مستقیم و پرسرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)

تعداد صفحات:59

فهرست مطالب:

مقدمه:   ۱
معرفی گیاه دارچین (۵)   ۷
انواع دارچین   ۸
مشخصات گیاه دارچین   ۱۰
ترکیبات شیمیایی   ۱۳
روشهای مختلف کنترل های کیفی و کمی شیمیایی   ۱۷
سنجش های مرغوبیت   ۱۹
مصرف غذایی   ۱۹
دارچین در طب سنتی   ۲۰
خواص دارویی و درمانی   ۲۳
خاصیت ضد میکروبی دارچین   ۲۵
مختصری در مورد بیماری دیابت   ۲۶
آثر آنتی دیابتیک دارچین   ۲۹
صوو داروی ( ۱ و ۶ و ۱۱)   ۳۸
عوارض جانبی دارچین   ۴۰
عوارض پوستی و آلرژیک   ۴۱
تداخلات دارویی   ۴۳
باروری، بارداری شیردهی:   ۴۴
قدرت جهش زایی و سرطان زایی   ۴۶
فهرست  منابع فارسی   ۴۸

مقدمه:

گیاهان اولین موجودات خلقت و این جاندارن خاموش و نمودارهای زیبایی در طبیعت، پت از گذشت میلیون ها سال که از پیدایش آنها برروز زمین می گذرد، در طی چند قرن اخیر، آثار  و خواص اعجاز انگیز خود را توسط  دست بشر به منصه ظهور رساانده‌اند.

طب و طبابت و به طور اعم معالات از ولین مسائلی است که بشر برای حفظ اعتدال و توازن مزاج  در بروز امراض جهت اعاده سلامتی به آن روی آورده نسبت به دفع وضع قوانین، امکانات، تحقیقات و گردآوی لازم ومسائل مربوطه نهایت باریک بینی و دقت را معمول داشته، زیرا به هر صورت جان آدمی گنجیه و دیعه ای است که حفظ آن ذاتی و غریزی است .

در طی قرون و اعصار متمادی مردم به خواص درمانی گیاهان پی برده اند و دانشمندان بزرگی  در اقصی نقاط جهان، دراین زمینه تحقیق و کار کرده اند و کتا بها نوشته اندو همزمان با سایر نقاط دنیا در ایران نیز استاتید و دانشمندان بلند پایه ای چون اوبو‌علی سینا، محمد زکریای رازی، سید اسماعی جرجانی و ابونصر موفق هروی قرن های متمادی علم پزشکی ئ درمانی جهان را تحت تاثیر قرار داده و به حدی ارتقاء علمی یافته اند که آثار آنها به اروپا رفته وتا قرون شانزده و هفده، تعلیمات منحصر به فرد دانشگاهی را تشیکل داده وهنوز مضامین آن مورد تتبع و ترجمه و استفاده است.

فارماکوکنوزی که معینی تحت الفظی آن داردوشناسی (علم الادویه) است، جزئی از هنر و علم پزشکی به شمار می آید و آغاز آن از زمانی است که بشر ب درمان بیماری‌ها پرداخته است. فارماکوکنوزی از تمدن های کهن، که در آنها از اجزای حیوانات و گیاهان، محلول های شفا بخش وتهیه می کردند و آنها را برای از  بردن آلام و کاستن رنج ومقابل با بیماری ها به کار می بردند و ریشه گرفته است. منشا اولیه فارماکوکنوزی را می توان در اسرار جادوگری قبایل بشری دانست که توانسته است دوره مبت نشده اسرار طب انسانی را پشت سر بگذارد وسیر تکاملی خود را از مرحله بدوی تا به امروز که عصر استفاده  از عوامل اختصاصی است به خوبی طی نماید.

با آنکه امروزه درمان بیماری ها بیشتر از طریق مصرف داروهای صورت می گیرد که منشاء صنعتی دارد واختصاصا در‌آزمایشگاه تهیه می شوند و اثرات قاطع آنها نیز ردرمان بیماری ها موجب توسعه مصر ف آنها گردیده است، معهذا چون با مصرف  بعضی از داروها  زیانهایی به بدن می رسد، روز به روز به اهمتی گیاهان دارویی و فرآورده های آنها بیشتر توجه می‌شود و اعتقاد علومی درباره آنها پیوسته تقویت می‌گردد.

دارچین معمولاً به عنوان پوست درخت  Cinnamomumzeylanicum شناخته می‌شود. در پرتغال و اسپانیا به عنوان  Canela ، در فرانسه Cannelle  و در آلمانی به عنوان Zimt  شناخته می‌شود. در هند و ایران دراچین خوانده می شئد که بمنی چوب درخت چینی است که درقیق ترین توضیح برای دارچین است . اسم آن از « kayumanisk» به معنای چوب شیرین زبان  مالاکا کارگرفته شده که معادل عبری آن «qinnkmu» است که منشا کلمة cinnamon  است. کلمة Canolla توسط ایتالیایی ها استفاده از تا توضیح بدهند به عنوان «little cannan tubes» (لوله های توپی کوچک) که شبیه پوست ساقة لوله شده دارچین است. تجارت دارچین در قرن ها سیرزدهم و چهاردهم در کنترل ونیس بود  که به همین علت این شهر بسیار ثروتمند شده بود (۶۷)

مصری های دارچین را به همراه مر درمومیایی کردن استفاده می کردند، شاید به خاطر سینامیک اسید که خاصیت آنتی باکتریال دارد. عبر ها از دارچین درمراسم مذهبی  استفاده می کردند و در همین حال در مکزیک،‌کشورهای آسیایی، عربستان در شمال آفریقا دارچین  در آشپزی استفاده  می شده ولی بع عنوان ادویه د آشپزی استفاده نمی‌شده است.

در قرون رسطی و بعد از آن دارچین از حصر  صادر می شد که  خود توسط تاجران عرب از سیلان آورده می شد. دارچین  تبدیل به یک طعم محبوب در تعدادی زیادی از غذاها شد و به عنوان محرک اشتها، هاضمه و درمان برای سرفه و گلو درد شناخته شد. در حال حاضر  در آمریکا دارچین به طور عمده برای طعم دادن به دسرها و چاشنی ها استفاده می‌شود. در حالیکه در آن در ترکیبات گرانی که به نوشیدنی ها و قهوه اضافه می‌شود استفاده می‌شود. (۶۸)

دارچین حقیقی در آشپزی مکزیکی و در قهوه و چای بسیار محبوب است.

احتالا دارچینی که مصری ها در زمان فراعنه استفاده می کردند و به طور عمده از چین می آمده جایی که درختستان هایی  از دارچین در جایی اطراف شهر kweikin که اکنون Guilin  (Kwei  به معنای دارچین  و lin  به معنای جنکل است)  خوانده می‌شود و روئید. دارچین حقیقی سیلان که اکنون سرپلانکا نامیده می‌شود توسط پرتغالی ها در اوایل قرن  شانزدهم کشف شد و بعد از آن تجارت آن به طور ظالمانه ای توسط آنها کنترل شد. (۶۵)

درخواست رو به رشد برای دارچین منجر به جنگلی بین هلندی ها و پرتغالی ها شد و در اواسط قرن هفدهم هلندی ها تجارت سیلانی تحت کنترل  درآوردند. در قرن هفدهم خیلی از هلندی ها در سریلانکا درتلاشی برای شکستن قوانین شالمانة مستعمره نشین های جدید قتل عام شدند . اما این منجر به تلافی و پیشرفت پرتغالی ها درکنترل کاشت دارچین جزیره شد.

هلندی ها به زور امتیاز انحصاری دارچین را گرفتند. برای اینکه قیمت ها را بالا نگهدارند در سال ۱۷۶۰ قدار زیادی دارچین را در آمستردام سوزاندند تا دارچین کم یاب شود. شاید این رفتار خسملانه دوستداران خیالباف دارچین را در سیار کشورها قانع کرد که آن ادویه بیش از اندازه در خوراک یزی استفاده شده . (۶۸)

 در هر حال در سال ۱۷۹۵ انگلیسی ها کنترل سیلان را با این امدی که علاقة مردم را نسبت به دارچین  دوباره زنده کنند به دست گرفتند خیلی قبل از این نهال های دارچین  توسط هلندی ها برای کاشت در اندونزی منتقل شد.  اهمیت  دارچین  به طور مستمر و دریجی  رو به کاهش گذاشت چون  استفاده از این ادویه  در آشپزی و ساختن شراب از افتاد اکنون علاقه به دارچین در مصر روبه رشد است. در قرن نوزدهم به مصر دارچین توسط فرانسوی هایی که نهال های آن را در Jardin de plantes  پاریس می کاشتند و معرفی شد. درهرحال  بعد از آن اهمیت  دارچین  در آشپزی فرانسوی کاهش یافت با این حال هنوز در غذهای سنتی  فرانسوی کانادا استفاده می‌شود.

امروزه دارچین به عنوانی ک ماده معطر فوق العاده در غذهای پخته شده مصرف می‌شود. ولی مزه‌آن تعداد محدودی را جذب می کند.و به طور مشابه دارچین به طور گسترده به عنوان دارو یا نگه دارنده غذا یا نجور استفاده می‌شود. ولی تعداد محدودی را جذب می کند از نظر محبوبیت زیاد و جدال های فراوان برای تجارت  آن در هزاره گذشته، این ادولیه باستانی بدون شک  امروزه شایستگی بیشتری برای تحسین دارد.

معرفی گیاه دارچین (۵)

دارچین،  شامل پوست تنه خشک شده ساقه گیاه Cinnamonum zeylanicm Blume  از خانواده  (Lauraceae)  است که عاری از بافت چوب پنبه ای خارجی و پاراتشیم زیر آنه بوده و حدقل  دارای ۲/۱ درصد ( حجمی / وزنی) اسانس می باشد.

نام های مختلف گیاه به شرح زیر می باشد:

لاتین:

انگلیسی:

فرانسه:

آلمانی:

ایتالیایی:

اسپانیایی:

چینی:

هندی:

عربی:

هندی:

Cinnamomum zeylanicum Blume

Common cinnamon tree ceylan cinnawon

Cannelies de ceylan, cinnamone

Zimtbaum

Cannelle

Canela

Yook gway

Dal -  chini,  dorchini

دارچینی ، سلخجه

دراچین

دارچین در نفت به معنای «چوب آمده از چین » می باشد که البته بیشتر منظور دارچین ازگونه کاسیا می باشد.